Niet voor de eerste keer vermeld ik mijn verleden bij het Palestina Komitee. De BVD had er interesse aan, ik heb geen idee wat er zo interessant was aan mijn aanwezigheid op vergaderingen, en gunst – ik kan mij eigenlijk alleen plakacties herinneren. Het leek mij een goed idee om Boycot Jaffa als actie te voeren, in navolging van Boycot Outspan. (Beide merken zijn nu toch onvindbaar). De nestor van het actieve deel van het comité verwachtte dat zoiets juist de verkoop van Jaffa zou bevorderen, en hij was er beducht voor als zo’n actie succes zou hebben. Breed gedragen “antizionisme” komt neer op antisemitisme. Laten we dat dezer dagen nu kunnen waarnemen.
Ik ga het filmpje waar de kreet te horen valt niet speciaal opzoeken.
Eén twee drie vier
We willen geen zionisten hier
Vijf zes zeven acht
Palestijnen aan de macht
Vijf zes zeven acht
Gooi die nazi’s in de gracht.
“Hier” komt er uit als “hiea”, een accent dat ik nog maar zelden hoor. En wat een fijn historisch gevoel, zo’n nazi in de gracht. Wij weten van de martelaar van de NSB, de in de gracht gegooide Koot, wiens dood aanleiding was tot de eerste grote razzia in Amsterdam en daarmee ook tot de Februaristaking.
Israël, “de zionisten”, gelijk stellen aan nazi’s, wat moet het een gevoel van bevrijding geven. De yell kwam naar ik begreep uit een anarchistisch blok in de angstwekkend grote demonstratie “voor de Palestijnen”. Het anarchisme van vele anarchisten is ook niet wat het waarschijnlijk nooit geweest is.
Ik meen dat alle partijen die zich als “links” profileren hebben deelgenomen aan die rode lijn. Wat moet ik verder zeggen? Niet stemmen, volgende week, zoals de anarchistische folklore wil – een idee waaraan ik nooit heb toegegeven? Iets rechts kiezen – dan zou alleen de ChristenUnie in aanmerking komen, maar het water is te diep. En dat rechts dreigt toch al groot te worden en is in doorsnee even, maar anders, antisemitisch.
Dus de neus dichtknijpen en toch maar stemmen op de partij waar ik al zo lang lid van ben, de Partij voor de Dieren. Wel met spijt, dat ik mijn neus moet dichtknijpen. Er komen vast wel weer betere tijden. Maar wanneer?
– Uitgelichte afbeelding: Eigen foto Laurent’; stempotlood, meegekregen bij een of andere verkiezing.
