Syrische meisjes en vrouwen betalen de prijs van ‘opvang’ en verdwijnen in (kind)huwelijken, uitbuiting en een systeem dat hen niet ziet.
Turkije noemt zichzelf een gastland. Europa prijst het om de opvang van miljoenen Syrische vluchtelingen. Maar achter die lof schuilt een andere werkelijkheid – vooral voor vrouwen en meisjes.
Zij betalen de prijs van ‘opvang’. Niet in de vorm van vrijheid of veiligheid, maar met hun lichaam, hun arbeid, hun stilte. Ze verdwijnen in kindhuwelijken, religieuze huwelijken, zwart werk of misbruik, vaak met instemming van hun omgeving. Wat bescherming heet, is voor hen een wisselkoers geworden. Een dochter minder aan tafel, een vrouw minder met rechten.
Veel Syrische meisjes worden uitgehuwelijkt aan oudere Turkse mannen. Vaak gebeurt dat via een religieus huwelijk, gesloten door een imam. Zo’n huwelijk wordt meestal niet officieel geregistreerd bij de overheid. Volgens de wet mag je in Turkije pas trouwen als je 18 bent, maar met toestemming van een rechter kan dat al vanaf 16. Die uitzondering wordt vaak misbruikt, vooral bij vluchtelingenmeisjes.
- Lees verder bij Domicela Heijmeriks
- Uitgelichte afbeelding: By Vladimir Platonow/Agência Brasil – http://agenciabrasil.ebc.com.br/direitos-humanos/foto/2016-04/na-turquia-curdos-travam-luta-secular-por-mais-autonomia, CC BY 3.0 br, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=48138544
