Over de eurocrisis, over de vluchtelingencrisis, over Europa’s toekomst, over politiek in Zuid-Amerika en China heb ik nog nooit zo’n helder, beknopt – nog wel zo’n 6700 woorden – interview gelezen, waarin de diverse issues als vanzelfsprekend samenhangen, als dat van de Braziliaanse Globo TV met Yanis Varoufakis.
Vanwege de heldere beknoptheid is het artikel onmogelijk samen te vatten zonder veel van z’n essentie te verliezen. Het interview gaat onder meer over de drijfveren van Varoufakis.
Ik zou liever boeken schrijven – zoals ik altijd heb gedaan in het verleden. Dat zou ideaal voor me zijn. Ik heb niet de ambitie om een politiek leider te zijn. Het leven wordt goed verspild in dit opzicht. Maar, eenmaal dat ik mijn hoed in de politieke ring heb gegooid, heb ik de verplichting jegens de mensen, die in mijn analyse geloofden en op mij stemden, in de race te blijven. Mijn grote zorg is dat Europa gestaag in een post-moderne dertiger jaren van de vorige eeuw afglijdt. Met de opkomst van ultranationalisten, van fascisten. Met nazi’s in mijn land en elders, met de centrifugale krachten die Europa uit elkaar trekken, die veel schade berokkenen aan de rest van de wereld. Ik denk dus dat als burgers, als vertegenwoordigers van de Europese Verlichting, we een verplichting hebben – ieder van ons – om uit onze comfortzone te stappen, om het schrijven van onze verhalen en boeken uit te stellen en in de politiek te participeren om het horrorscenario te stoppen.
[vertaald uit het Engels]
En aan linkse intellectuele luiheid verwijt hij veel. Links faalt omdat het zich concentreert op de natiestaat. De traditionele linkse partijen blijven plannen maken over wat een nationale regering kan doen. En wat kan die helemaal doen: niks. Je kunt in een regering zitten, maar dan heb je nog geen macht. Links dat de wereld wil veranderen concentreert zich op een regering die de wereld nooit ofte nimmer kan veranderen, dat is de contradictio in terminis.
