Uitgekookte beesten die beginnen te lachen als de jager zich meldt

Zelden is er zoveel te doen geweest over zo weinig dieren van één soort waarvan gezegd wordt “dat ze hier niet horen”. Er moet altijd bij bedacht worden dat de Zuiverheid van Het Land begint bij het weren van de verkeerde dieren- en plantensoorten. De Turkse tortel is de jacht bespaard gebleven, maar de huiskraai is object van een persoonlijke kruistocht:

‘Beperken’ besliste de Raad van State in zijn uitspraak over de huiskraaien in Hoek van Holland. ‘Elimineren’ zegt Arie den Hertog van Duke Faunabeheer. Hij beweert dat de provincie hem de opdracht heeft gegeven om de kleine kolonie huiskraaien tot het laatste exemplaar uit te roeien.

Uit een recent artikel in de Nieuwe Revue van Jordi Kloos blijkt duidelijk dat Den Hertog er stevig van baalt dat hij vanaf het begin van dit jaar nog maar 9 van de ooit zo’n 25 vogels heeft kunnen doden. ‘We hebben deze klus zwaar onderschat. Ik begin zo langzamerhand gefrustreerd te raken.’

Uit het interview blijkt dat hij zijn ‘strijd’ tegen de huiskraaien zeer persoonlijk neemt. ‘[h]et wordt met de dag moeilijker. Die beesten zijn zo uitgekookt.”

Het waren er vijfentwintig voorzover bekend, er zijn er negen doodgeschoten, als zij zich voortplanten is het in zeer beperkte kring dus of de populatie ooit echt levensvatbaar zou zijn is maar helemaal de vraag (“kleine genenpool”). Maar als slimme dieren intelen, krijg je dan geen slimme populatie?
Bij een petitie onder omwonenden was 14% van de bevolking betrokken: zij zijn tegen de jacht op de huiskraai.

Wordt vervolgd (spijtig dat dit als woordspeling klinkt).