Gisteren verscheen een open brief van Bram Moszkowicz aan onze ministerpresident Mark Rutte. De brief had als aanhef: ‘J’accuse, ik beschuldig’, vrij naar Zola. Hij opent met de mededeling dat hij de waarheid zal spreken, want dat heeft hij beloofd bij zijn aantreden, “in tegenstelling tot een schrikbarend groot deel van het Nederlandse parlement.” Hij ziet het als zijn recht te spreken en wil niet medeplichtig zijn. De brief vervolgt met dat het antisemitisme hoogtij viert en er in de afgelopen tien jaar er gemiddeld meer dan honderd incidenten per jaar waren. Hij noemt enkele cijfers en dat ene incident die al uitvoerig is uitgemolken door PVV, CIDI, MDI e.d. en hun media en vervolgt met de aanklacht tegen de Nederlandse overheid die subsidies zou geven. Hij noemt met name het NDC, ICCO en Oxfam Novib die geld van de Nederlandse belastingbetaler aan organisaties zouden doorsluizen met antisemitische activiteiten en kenmerken en hij beschuldigt links ervan zo antisemitisme te faciliteren. Zo zou Electronic Antifada ‘De Protocollen van de Wijzen van Sion’ propageren. In werkelijkheid presenteert Electronic Antifada dat als voorbeeld van een krankzinnige samenzweringstheorie, waarlangs wordt getracht de Palestijnen (en moslims in het algemeen) te verknopen met het nazisme.
Partijgenoot Van Klaveren had vorige week een motie ingediend die de regering oproept antisemitisme niet te subsidiëren. De overheid verleent weliswaar geen subsidies aan antisemitische organisaties en ook geen subsidies voor antisemitische activiteiten. Door critici wordt dit gezien als een poging om hulporganisaties en critici van Israël de mond te snoeren door ze simpelweg van antisemitisme te beschuldigen, maar omdat dat niet specifiek in de motie werd genoemd is de motie met een kleine meerderheid aangenomen. Vervolgens werden de partijen die de motie niet hadden gesteund ervan beschuldigd niet tegen antisemitisme te zijn, antisemitisme te steunen en te faciliteren. Moszkowicz schrijft hierover: “Een schande die bijna de helft van onze volksvertegenwoordiging onteert.” Dat men niet voor de motie had gestemd vanwege de intentie was volgens de gevallen advocaat een onwaarheid. Israël werd helemaal niet genoemd in de motie. Links wordt vervolgens verdacht gemaakt en wordt door hem “een schuldige die zijn best doet om onschuldig te zijn” genoemd. “Ik beschuldig ze van het salonfähig maken van antisemitisme.” Hij heeft niks tegen de mensen persoonlijk, want voor hem zijn zij slechts “geesten van sociale wandaden”. Hij sluit zijn betoog af met “Mijn brandende protest is slechts een kreet van mijn ziel” en de smeekbede aan Rutte om subsidiëring van antisemitisme te stoppen.
Moszkowicz is sinds enkele weken lijstrekker van Voor Nederland (VNL), de partij van ex-PVV-Kamerleden Joram van Klaveren en Louis Bontes, die waren opgestapt omdat de PVV te links zou zijn. Moszkowicz was tot voor kort een bekende steradvocaat die van het tableau geschrapt is omdat hij zijn cliënten belazerde en zichzelf daarbij niet tekort deed. Ook zitten talloze schuldeisers waaronder de belastingdienst achter hem aan, omdat hij jarenlang niet aan zijn betalingsverplichtingen voldeed en voor miljoenen in het krijt staat. Als graag geziene gast op de PC Hooftstraat en in de roddelrubrieken en -programma’s was het voeren van een boekhouding voor hem natuurlijk beneden zijn stand. Om niet helemaal in de put te hoeven zitten na zijn verlies aan inkomsten als advocaat wordt hij regelmatig uitgenodigd als mediapersoonlijkheid en kun je hem inhuren via de Speakers Academy. Allemaal prima uitgangspunten voor een nieuwe rechtse partij die de overheid wil minimaliseren en het volk wil laten leiden door een kijkcijferhit met een mening. Daarbij garandeert een uitgesproken mening met een mediamieke presentatie electoraal of commercieel succes of beide.
Ook Esther Voets eerste inhoudelijke bijdrage in haar nieuwe functie als adjunct-hoofdredacteur op Jalta ging over de motie. In vergelijkbare bewoordingen beschuldigde ze PvdA, D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren ervan niet thuis te geven als het om antisemitisme gaat. Voet noemt de projecten ‘Stop de bezetting‘ die geld kregen van Oxfam Novib en ‘United Civilians for Peace’, dat een samenwerkingsverband is tussen Oxfam Novib, ICCO, Cordaid en IKV Pax Christi. Volgens haar hebben die projecten een “vilein verstopte agenda, namelijk het opdoeken van de Joodse staat Israël.” Ze noemt verder dat de motie nodig was omdat er door de overheid geen geld aan moslimhaat wordt uitgegeven, maar dus wel aan antisemitisme. Ze heeft met name aandacht voor Michiel Servaes (PvdA, zelf half-joods) die volgens haar voor het gemak over het feit heen stapt dat Israël niet in de motie wordt genoemd. Maar vooral Alexander Pechtold (D66) moet het ontgelden. Die gaf namelijk te kennen geen moties te steunen die ook maar ruiken naar de PVV. Pechtold had eerder dit jaar ook al geweigerd de advertentie tegen antisemitisme in de Telegraaf van de voormalige werkgever van Voet, CIDI, te ondertekenen. Voet had nota bene Wilders uit de advertentie geweerd; ze vond het onbegrijpelijk.
De discussie over zulke zaken eindigt meestal met de boze mededeling van aanhangers van zulke ideeën, dat hun critici naast medeplichtig ook krankzinnig en minderwaardig zijn; op sociale media wordt dat dan gevolgd door een block en het aanmoedigen van verwensingen aan het adres van critici. Bart Schuts stukje op Jalta over massaverkrachtingen tijdens WO2 door Marokkanen (moslims dus) werd onderuit gehaald door Natasha Gerson (joods), die vervolgens door hem en zijn aanhangers als dom en onbelangrijk werd voorgesteld. Jan Roos (Powned) vond via twitter dat je de “politie die joden tegen islamitische terreur beschermt” niets mag verwijten aangaande de jodenvervolging in Nederland, “misstanden van enkelen van 70 jaar terug.” Hij deed dit in reactie op een reactie van een tweep die hem erop wees dat de rol van de politie eertijds op zijn minst dubieus genoemd kan worden. Het is geen geheim dat politie en andere ambtenaren en gezagsdragers tijdens WO2 hand- en spandiensten voor de bezetter en hun vervolgingen leverden, niet zelden uit overtuiging. Sommige bronnen noemen dat 96% van het politiekorps lid was van de NSB. Roos’ lijden werd al snel gevolgd door oproepen om Gerson’s werkgever te gaan bellen en allerlei verwensingen aan het adres van de persoon die het had gewaagd kritiek te hebben op Roos. Het werkelijke probleem van antisemitisme in Nederland is niet de omvang — ieder incident is er immers een te veel — maar dat de strijd daartegen geleid wordt door onbetrouwbare personen met oneigenlijke argumenten, met als enige doel om anderen de mond te kunnen snoeren of te laten verdwijnen. Een echte oplossing voor het werkelijke probleem zou namelijk het einde betekenen van hun carrière.
Pingback: Uit de rubriek: Pathetiek | wltrrr