Van tussen de Polen genoteerd

De supermarkt heeft een veel groter assortiment dan die in Amsterdam, of het met de omvang van de winkel te maken heeft weet ik niet. Alles is opnieuw ingedeeld en ik vind er maar moeilijk de weg omdat niets meer staat waar het stond.
Is de “etnische” rubriek er nog? Het Poolse bier met de ketjap (kecap) aan een wand? Die wand is weg.
Bij de zuivel tref ik “Oost West Thuis Best”-vla aan. “Bokkenpootjes”-smaak. We zijn nog lang niet op de bodem van de waanzin. Moet ik het nog even vertellen?

Het merk Friesche Vlag dat “echte Hollandse rijstepap” verkoopt pleegt verraad aan zijn eigen merknaam. Dat is hersteld. Zelfs “Campina” is te exotisch bevonden intussen. Het moet helemaal Hollands. Melkunie dus maar weer. Wat er Hollands is aan rijst wordt er niet bij verteld. Plundering en massamoord, cultuurstelsel, Operatie Product – in voormalig VERZETSBLAD Trouw vertelt een mevrouw dat “we” eindelijk maar eens “ons” schuldgevoel, waar de nazaten van die slaven zo van profiteren met hun slachtoffergehuil, van ons af moeten schudden.

Rijst is niet Nederlands, de manier van verwerken tot dessert wel. Ik ben zelf vooral liefhebber van arroz doce, de Portugese nogal wat subtielere variant. Heb het wel zelf bereid, ben hier nu eigenlijk te gemakzuchtig voor. Maar goed, Oost West Thuis Best. We zijn het punt waarop bitterkoekjes iets met amaretto moesten heten weer gepasseerd, we zijn Oerhollands ook al wonen we in Friesland. Mag even genotuleerd worden dat amandelen en chocolade, de ingrediënten die bokkepootjes (zo spel je dat ook al wil het regime dit niet!) tot bokkepootjes maken, echt uit Oost West komen, niet van Thuis Best?

Door de luidsprekers wordt het intro ingezet van de versie van The Searchers van Sweets for my sweet, hun eerste hit nota bene, en nu ben ik verder sinds mijn eerste transistorradio fan van de Searchers maar a) dit nummer dateert van daarvoor b) het bijzondere, (vroege!) boogaloo-achtige van het origineel is in hun versie geheel weggebleekt. Pak aan:

Maar welke versie van Sweets ze in die supermarkt ook laten horen, het zou opmerkelijk zijn.
Het blijkt dan ook onderdeeltje van een of andere vervelende rap (dat is al jaren een pleonasme overigens).
Echt Hollands amusement!

*De iPad laat eigenlijk alleen mail lezen en twitteren toe. Het schrijven van een enkel zinnetje is al een plaag, want ik tik sneller dan zou moeten en maak dus altijd tikfouten. Zonder cursor is het bijna ondoenlijk te corrigeren. Als je de niet aanwezige spatiebalk te zacht indrukt komt er geen spatie. Of een punt, waarna een hoofdletter, iets wat ik niet kan verklaren uit die spatiebalk.

Op twitter zie ik een bericht over socioloog Zygmunt Bauman die in Polen, het land waar hij geboren is, belaagd wordt door nazi’s die hem als jood en landverrader het spreken willen beletten en die aankondigen het uitreiken van een eredoctoraat te zullen verstoren. Voor een man van achtentachtig een te groot waagstuk. Hij is weer verbannen uit zijn geboorteland.
De nazi’s hebben de vrije hand in Polen. En in Griekenland. In Hongarije.
En in Nederland zit een geestverwant van hen aan de rand van de regering en wordt hij steevast als grootste in de peilingen gepresenteerd. En er is geen cordon sanitaire om die vent, integendeel, een PvdA-minister als Asscher probeert een achterban te behouden door etnisch te gaan registreren en te jammeren over “onze” (daar heb je “onze” weer) geestelijk minvermogende potentiële arbeiders die weggeconcurreerd worden bij de “werkgevers” door goedkope Roemenen en Bulgaren.

Op parlementair niveau is er geen partij van belang die tegen de xenofobie en de behoefte aan totalitarisme optreedt. De Media melden het liefst het liefdesleed van deze of gene mij totaal onbekende Bekende Nederlander, nu dan eens volkomen terecht de gluiperd Samsom inbegrepen (ja, van hem weet ik wie hij is).

Maar het voelt wel eenzaam.
Het antifascisme is zo goed als machteloos in Nederland. Paniek grijpt mij naar de keel.
Zodat ik met zware keelpijn wakker word de volgende ochtend.