Trumps economische visie legt een vinger op een zere plek

Donald Trumps economische plannen bevatten vooral douceurtjes voor de elite. Daarover zijn alle serieuze commentatoren het eens (zie hier en hier). Toch stemmen veel Amerikanen uit de lagere klasse op hem. Voor een deel zijn dat mensen die allang blij zijn dat ze tot tien kunnen tellen, zeg maar de Amerikaanse equivalenten van Wilders-volgelingen. Simpele, primitieve reflexen aansprekende retoriek pakt hen. Maar het zou dom zijn te veronderstellen dat om en nabij de helft van de Amerikanen dom is met hun keuze voor Trump. Nee, zijn economische analyse wijst op een reëel gevaar voor hen en hij wil daar wat aan doen.

Trumps credo is: America first. Daarmee wil hij de dreiging van het verlies van het gros van industriële banen tegengaan. Niet zonder reden heeft hij zijn plannen ontvouwd in Detroit, een vervallen stad die eens trots was als de fabriek van de Amerikaanse auto zogezegd. Het verval van Detroit symboliseert die van de Amerikaanse industrie. Deze heeft te lijden onder de neoliberale mantra van vrijhandel waardoor industriële productie hoe langer hoe meer vertrekt uit de VS. Import uit landen met stakingsverboden, onbestaande sociale voorzieningen en sterk milieuverontreinigende productie is goedkoper. En de VS kan in tegenstelling tot bijvoorbeeld Luxemburg vrijwel alle benodigde producten zelf vervaardigen. Zo is een protectionistischer beleid voor de VS een serieuze optie.

Daarentegen is Hillary Clinton de behartiger van de belangen van het globale kapitaal. Haar steun aan tal van imperialistische, marktveroverende initiatieven, zoals de oorlogen in Afghanistan, Irak en Libië, getuigt daarvan. Amerikanen die hun baan als technisch geschoolde al kwijt zijn of dreigen die te verliezen verwachten in het algemeen weinig van haar. Ze zal proberen TTIP, het inmiddels beruchte vrijhandelsakkoord tussen de VS en de EU, door te drukken, waar Trump in deze pas op de plaats wil maken. Dit drukt een strijd uit tussen kapitalistische facties, die van internationaal opererende multinationals versus bedrijven die hun winst op de eerste plaats op de Amerikaanse thuismarkt maken. Onroerend goed, waarin Trump handelt, is vooral lokaal gericht. In een compleet verpauperde VS zouden de winsten van Trump dalen, terwijl het voor multinationals niet uitmaakt waar de winst vandaan komt.

Over deze strijd op de achtergrond zwijgen de MSM. Die moeten de voordelen van de pest boven de cholera of andersom belichten. Bij de door die media voorgespiegelde keuze tussen een beleid waarin je je technische vakbekwaamheid in je job wellicht behoudt en je baas nog wat rijker wordt versus een waarin je op straat komt te staan en er wat meer sociale voorzieningen voor je overeind blijven, is de eerste optie wellicht aantrekkelijker. Trump gokt hierop en kan niet worden afgeschreven als winnende presidentskandidaat.

P.S. Waar Luxemburg wordt genoemd, kan net zo goed Nederland staan. Alleen is de afhankelijke positie van het land Luxemburg net nog iets duidelijker.