Dit was het allereerste bericht op Krapuul, op de minuut af tien jaar geleden. Met linkje, waarvan niet zeker is of het nog werkt:
Pas tegen tienen, tweeënhalf uur in de bijeenkomst, is het tijd voor vragen uit de zaal. Niet de islam, maar gezondheidszorg houdt de vragenstellers het meest bezig. En weer ‘de staatsomroep’ . ‘Waarom verliest de NOS de realiteit… en rode neuzen op een lijn… en wij hebben niks te vertellen. Wat gaan we doen?’ Bosma: ‘Ik zou die neuzen gaan afhakken. Ooh, ik zie Clairy Polak al liggen…’
In die dagen was het krapulisme geconcentreerd in de PVV. We kunnen niet zeggen dat het minder is geworden maar met de Baudetbrigade er bij is het alleen maar drukker. En geniepiger. En openlijker antisemitisch, eerder dan anti-islamitisch (dat wordt verstopt in Onze Mooie Door Massa-Immigratie Bedreigde Beschaving). En antifeministischer, en verder tegen alles wat en iedereen die tegen de kleinburgerlijke witte normaalheid indruist.
En het Beschaafde Midden neemt graag punten over van de moderne fascisten, of gaat er mee in Discussie of feliciteert ze op zijn minst met hun verkiezingsoverwinning. En het “politiek correcte” discours wordt bepaald door ultrarechts dat overigens nog steeds verkondigt politiek incorrect te zijn.
Tien jaar.
Eigenlijk had Krapuul overbodig moeten zijn, of het zou – wat de meeste zoniet alle redactieleden eigenlijk belangrijker vinden – zich moeten concentreren op Milieu-, Natuur- en Klimaatkwesties. En – wat hier geheel mee samenhangt – het neo-kolonialisme of -imperialisme. En de mogelijke uitwegen uit het kapitaal. Immers, wie niet over het kapitalisme wil spreken, moet ook over het fascisme zwijgen.
Maar de fascistische geest is niet in de fles terug, integendeel.
En degenen die Krapuul bezoeken verwachten in de eerste plaats vuurwerk tegen PVV en FvD, en de VVD zeker niet te vergeten.
Geen feest, wel reden tot gedenken.
Bij dezen. Misschien, als we er tijd voor kunnen uittrekken, komen we nog met aparte verhalen over de beginjaren en de rest.
