De moord op de Duitse CDU-politicus Walter Lübcke is voorlopig de laatste in een lange reeks terroristische acties in de 21e eeuw die passen in een patroon. Wikipedia geeft van die acties een lijst, die voor deze eeuw per jaar is uitgesplitst. In ons geheugen zitten vaak de aanslag op sociaaldemocratische jongeren op een eilandje in Noorwegen, de moord op de Britse politica Jo Cox en de aanslagen op 2 moskeeën in Nieuw-Zeeland. De daders van deze aanslagen, evenals de vermoedelijke moordenaar van Lübcke, komen uit extreemrechtse hoek. Maar we weten ook dat het merendeel van de terroristische acties in de laatste jaren een moslimaanslag was. Ze werden bijna allemaal geclaimd door Islamitische Staat. Die is echter eveneens extreemrechts; hij is het islamitische equivalent van het westerse fascisme met een sterke leider, de kalief, ernstige vrouwenonderdrukking en tirannie ten opzichte van iedereen die anders denkt. In dit verband analyseert Zineb El Rhazoui, een Algerijnse cartoonist van Charlie Hebdo, helder de overeenkomsten tussen het westerse en islamitische fascisme. Voorts hebben vooral in de VS aanslagen gepleegd door mensen met psychiatrische problemen een extreemrechtse component. In dat land is het relatief gemakkelijk om wapens te kopen. De National Rifle Association, een extreemrechtse lobbygroep voor vuurwapenbezit, is daarvoor goeddeels verantwoordelijk.
Het onderscheid tussen aan de ene kant westers rechts-extremisme en aan de andere kant moslimextremisme, die eigenlijk twee kanten van dezelfde medaille zijn, heeft in het Westen tot nog toe versluierend gewerkt voor het gevaar van extreemrechts. Gelukkig heeft de Duitse bondskanselier Angela Merkel recentelijk in de FAZ gewaarschuwd voor de dreiging van rechts-extremisten en hun aanslagen niet afgedaan als het werk van ontspoorde eenzaten. Rechts-extremisten dienen volgens haar zonder taboe vanaf de eerste kiemen bestreden te worden. De overheid op alle niveaus is hierbij vereist en de bondsregering neemt het zeer, zeer ernstig op, aldus Merkel.
Maar het zijn niet alleen de aanslagen die ons bedreigen. Als reactie op terrorisme neigen regeringen ertoe extreme veiligheidsmaatregelen te nemen. Het uitroepen van de noodtoestand door voormalig president François Hollande in Frankrijk en die twee jaar lang handhaven is een triest voorbeeld daarvan. Extreemrechts zorgt zo ervoor dat we als het ware gegijzeld worden met vrijheidsbeperkende maatregelen door onze eigen regeringen. Laten we daarom zorgen dat de woorden van de Duitse bondskanselier niet in het luchtledige blijven hangen, maar dat een serieuze aanpak van rechts-extremisten door in eerste instantie grondig schaduwen van hen prioriteit krijgt. Als we steeds blijven terugkomen op Merkels uitspraken kunnen we ook met betrekking tot de extreemrechtse dreiging het ‘schaffen’.
