Tag: PSYCHEDELISCHE KLASSIEKER DU JOUR
Release me, darling, let me go
De ALLERGROOTSTE hit van het jaar van de psychedelica en de zogenaamde Summer of Love in het Verenigd Koninkrijk – de rampzalige versie van een half-Duitser die zich de naam…
(Post)punkklassieker du jour: Start The Riot!
Wanneer je na het bekijken van deze video nog steeds geen zin hebt een politiebusje te slopen, is er iets goed mis met je. Het Berliner technopunk gezelschap Atari Teenage…
De hele wereld een gekkenhuis
Merkte ik laatst op dat de Hollies als een van de grote beatbands van de jaren zestig nog niet vertegenwoordigd waren in deze rubriek, dat geldt eigenlijk ook, zij het…
Een ernstig waarschuwend woord: maak dit drankje niet
Nee, serieus, ik zou het niet doen. Bovendien is de wolfskers, die de bessen moet leveren van het bezongen drankje, zeldzaam en beschermd. (En inmiddels wel uitgebloeid). Jeremiah Cade though…
Als zij gaat leef ik niet echt
Hoewel het de bedoeling is nu eens niet te gaan inmemoriammen kies ik althans voor vandaag ook weer niet het zonnetje in huis uit. Onverbrekelijk verbonden met mijn eindexamentijd, de…
Psychedelica du jour: Pretty ballerina
Het was geen ballet wat zij opvoerde aan de vloedlijn – Middellandse Zee, een Franse badplaats waar verder alleen Fransen komen of kwamen. Zij deed acrobatische toeren, zo sierlijk dat…
Zij is gelijk een regenboog
Dan moet ik de uitdaging aangaan hier op voort te borduren. Maar ik heb mij nooit met hippiedom vereenzelvigd en Tolkien ken ik alleen als naam van een café in…
Psychedelische klassieker du jour: Are You Sitting Comfortably?
Ieder mens heeft recht op één zwakte, en dit is de mijne. Ik geef meteen toe dat het pure nostalgie is, maar wat droomde het lekker weg met een vette…
Een trip in Cornwall
Het begint mij bij deze serie op te vallen dat de vrouwelijke vocalisten sterk overheersen. We spreken waarschijnlijk niet voor niets van “moedertaal”. En raar natuurlijk, dat ik bijna het…
Psychedelische klassieker du jour: Golden Hair
Na zijn vertrek uit Pink Floyd maakte Syd Barrett nog twee soloalbums, waarvan The Madcap Laughs uit 1970 wat mij betreft de beste is. Na het tweede soloalbum, Barrett, zou…