Syriza was tot falen gedoemd

Tegenover de trojka probeerde de Griekse regering met rationele argumenten te onderhandelen. Maar in de machtsstrijd was slechts het mes op de keel de tegenzet van de trojka. Dit blijkt uit een interview met econoom James K. Galbraith, die op de achtergrond nauw betrokken was bij de onderhandelingen.

Wat duidelijk werd toen de onderhandelingen vorderden is dat de Europese autoriteiten en het IMF geen concessies deden op beleidspunten en dat ze gewoonweg wachtten op de Griekse kant om toe te geven, helemaal terug naar het originele Memorandum, naar het originele beleidsprogramma dat aan de vorige regeringen was opgelegd. Dus de positie die men in het begin van Schäuble hoorde – dat ‘verkiezingen geen verschil maken’, wat een positie was die toentertijd buitengewoon moeilijk serieus te nemen was – draaide uit, na maanden van onderhandelingen, op precies de positie die hij volhield tot aan het einde. [vertaald uit het Engels]

Dus je kunt wel stemmen, maar niet kiezen.

Verder:

Syriza’s integrale strategie was, in zekere zin, gebaseerd op de volgende vraag: kan een land dat had geleden onder het fiasco van Europees beleid proberen dat beleid in Europa van binnenuit te veranderen? Nou, ik denk dat het antwoord op die vraag nu voor iedereen duidelijk is. Ik hoef het niet eens te zeggen. [vertaald uit het Engels]

Galbraith meent weliswaar dat de neoliberale machtspolitiek voor iedereen duidelijk is, maar zo niet voor Ronald van Raak bijvoorbeeld. Hij suggereert nog steeds dat een lidstaat in de EU zelfstandig politiek kan bedrijven, dat de misère van Griekenland te wijten is aan goedgelovige eurofielen.