De verkiezingswinst van Syriza doopt eurocraten in diepe rouw. Toch lijkt het erop alsof de ‘linksradicalen’ met een gematigd neokeynesiaans plan en steun van tal van grote namen zullen gaan verrassen, ondanks dreiging van een reactionaire backlash. En dat is nodig ook.
De Griekse ex-premier Samarás vertolkte waarschijnlijk een breed gevoelde walging binnen het eurocraten establishment op het moment dat duidelijk werd dat de linkse antibezuinigingspartij Syriza met grote overmacht de Griekse verkiezingen zou winnen. “Het ongeluk Tsipras”, zoals hij dat met weinig onverhulde weerzin noemde, had gezegevierd. De campagne van de angst die de Griekse neoliberalen in samenwerking met Europese bloedbroeders en media hadden opgezet, bleek definitief mislukt.
Snelle aftrap
Over wie het ongeluk nu afgeroepen wordt, is een kwestie van gezichtspunt. Alexis Tsipras, de leider van Syriza, heeft daar zo zijn eigen ideeën over. Aan daadkracht en voortvarendheid ontbreekt het hem in ieder geval niet. Binnen no-time is hij erin geslaagd een coalitie samen te stellen met de rechtse antibezuinigingssplinter ‘Onafhankelijke Grieken’, zodat een werkzame meerderheid in het parlement is gecreëerd voor een beleid dat spijkers met koppen wil slaan. De keuze van coalitiepartner maakt duidelijk dat heronderhandeling over de Griekse schulden en het bijbehorende bezuinigingsbeleid de allerhoogste prioriteit heeft. Het is namelijk ook zo´n beetje het enige waarover een gezamenlijk standpunt bestaat. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
