Momenteel zien we in de Verenigde Staten een strijd waarvan de uitkomst wel eens zou kunnen bepalen of de Verenigde Staten in een fascistische autocratie gaat veranderen of niet. Die strijd wordt dan ook met zo ongeveer alle middelen – behalve vooralsnog geweld – uitgevochten.
Om te beginnen lijkt het erop dat deze regering op illegitieme wijze aan de macht is gekomen. Aanwijzingen worden namelijk steeds sterker dat medewerkers van de Trumpcampagne wel degelijk in contact hebben gestaan met de Russen om voor Hillary Clinton schadelijke informatie op het juiste moment te kunnen openbaren. Omdat het heel nauw kwam in een paar staten, zou het op het laatste moment openbaren (door FBI-directeur James Comey) van een hernieuwd onderzoek naar die vreselijke emails van Clinton enkele dagen voor de verkiezingen wel eens van doorslaggevend belang hebben kunnen zijn. Een onderzoek overigens, dat enkele dagen later al niets op bleek te leveren. Diezelfde Comey heeft echter afgelopen maandag wel weer verklaard dat er wel degelijk onderzoek gedaan wordt naar die Russische contacten, en dat er niets waar is van Trumps beschuldigingen van het afluisteren in opdracht van Obama van de Trump Tower. Waar hij precies staat is me niet helemaal duidelijk. Misschien gaat het er wel op neer komen dat dat hele FBI-onderzoek niks gaat opleveren, waarna Trump volledig gelegitimeerd zijn rampzalige gang zal kunnen gaan.
Maar waren het eerst nog indirecte aanwijzingen, volgens Democratisch lid Adam Schiff van de onderzoekscommissie die in het Huis van Afgevaardigden is ingesteld betreft het inmiddels direct bewijs, waar het contacten tussen de Russen en de Trumpcampagne betreft. Dus het lijkt toch wel degelijk ergens heen te gaan, dat onderzoek.
De voorzitter van diezelfde commissie, Devin Nunes (R), heeft gisteren overigens de absurde stap begaan zonder overleg met de leden ervan een persconferentie te geven over die zogenaamde wiretaps van de Trump Tower – en ook zonder de informatie die hij daarover gezien beweert te hebben te delen met die commissie – maar bovendien Trump zelf ook nog eens even persoonlijk te gaan inlichten over zijn bevindingen. Als hoofd van de commissie die onder andere Trump zelf verondersteld wordt te onderzoeken! Zelfs aan Republikeinse kant is verbijsterd geregageerd op deze actie, onder andere door senator John McCain, maar niet door hem alleen.
Omdat de Republikeinen in vrijwel alle politieke organen de meerderheid hebben, en ook veel gerechtelijke beslissingen politiek gestuurd worden is het extra moeiijk iets procedureels of juridisch tegen deze regering te ondernemen; zie ook de actie van commissievoorzitter Nunes, die in feite die hele commissie nu onderuit geschoffeld heeft.
Over juridische zaken gesproken: er is nog de kwestie van de nieuwe te benoemen rechter voor het Supreme Court. Een zetel die ronduit gestolen dreigt te gaan worden door de Republikeinen, omdat die immers koudweg een jaar lang op volstrekt oneigenlijke gronden geweigerd hebben ook maar één mogelijk nieuwe rechter voorgesteld door de regering Obama te willen horen. Men was zelfs van plan dit nog jaren vol te houden indien de Republikeinen de verkiezingen niet hadden gewonnen.
Die beleefdheid hebben de Democraten dan nog wel gehad ten aanzien van die toch o zo beschaafd lijkende en charmante Neil Gorsuch (die echter wel akkefietjes als deze op zijn naam heeft, wat door senator Al Franken (D) genadeloos naar boven werd gehaald). Echter, vandaag heeft de Democratische leider van de senaat Charles Schumer laten weten de benoeming van Gorsuch wel degelijk te willen gaan filibusteren. Een filibuster kan gebroken worden door een meerderheid van 60 zetels, maar de Republikeinen hebben er maar 52 in de senaat. Dit zou op zich wel weer gebroken kunnen worden door de zgn. nuclear option, die eruit bestaat die regel af te schaffen waarna ook een filibuster voor benoemingen voor het Supreme Court met een gewone meerderheid kan worden gebroken. Het staat te bezien of men voor die optie zal willen gaan.
Er staat veel op het spel; als de Republikeinen nu een rechter kunnen benoemen zullen ze decennia lang een meerderheid in het Supreme Court houden, en al helemaal als er nog een van de Democratische rechters terugtreedt of komt te overlijden. De Verenigde Staten bevindt zich op misschien wel het belangrijkste naoorlogse kantelpunt.
