Kijk, zo doe je dat dus. Je maat wordt aangehouden en in een politiecel gegooid. Wat doe je? Naar het politiebureau met een flinke groep, en de boel bestormen om je maat vrij te krijgen! Een Hollywoodfilm over rock ‘n’roll en ‘juvenile delinquency’ in de jaren vijftig? Nee. Een zomernacht in Starnberg, een stadje in Duitsland, anno 2019. Ik zeg: goed voorbeeld doet goed volgen.
Wat was er aan de hand? Aanvankelijk niet zo heel veel. Een schoolfeestje werd rumoerig. Alcohol, hormonen en adrenaline zullen wel weer een eenheidsfront hebben gesloten ter ondermijning van de ‘orde’. Ik geloof onmiddellijk dat dit niet alleen maar ‘leuk’ was. Een jongen van vijftien, kennelijk flink teut, gedroeg zich agressief, zo stelt de berichtgeving. Politie erbij, jongen weigerde om te vertrekken, politie nam hem mee, andere feestgangers boos. Just another hot summer night, tot zo ver.
Ik ben meteen bereid te geloven dat de jongen zich vervelend gedroeg. Drank maakt nogal wat kapot, ook feestvreugde. Maar van specifieke ernstige feiten lezen we in de berichtgeving niets. Je zou denken dat, als mede-feestvierders heel veel last van hem hadden gehad, ze hem zelf het feest uit hadden gewerkt. Je zou ook denken dat, als de jongen zijn asociale gedrag in groepsverband, of met steun van de groep, had gedaan, de berichtgeving er iets van zou hebben meegegeven. Maar nee: één jeugdige feestganger die een beetje los gaat en hinderlijk wordt. Politie erbij! En wat deed de politie? Die nam de jongen mee en stopte hem in een politiecel op het politiebureau. Dat zal hem leren, nietwaar? Zo wordt een lesje er in gehamerd: het gezag bepaalt de grenzen, het gezag bewaakt de grenzen en dwingt ze ook af.
Maar daar dachten klasgenoten dus heel anders over. Die gingen verhaal halen bij het politiebureau om de jongen vrij te krijgen. Ze lieten het kennelijk niet bij scanderen alleen, als ze dat al deden. ‘Er werden flessen gegooid, een raam werd gebroken, en het politiebord bij de ingang werd omver getrokken, zei een politieverklaring’.(1) De politie liet versterkingen aanrukken tegen de vijftig solidaire scholieren. ‘Ze worden beschuldigd van vernieling en een poging om een gevangene vrij te krijgen.’(2) Voor dat laatste zouden ze geen boete horen te krijgen, maar de Emma Goldman Solidarity Award. En die vernieling? Politiebureaus verdienen sloop, en een beetje vernieling is een goed begin. De NOS vat, voor de verandering, eens aardig samen wat er eigenlijk plaatsvond. ‘Jongeren bestormen politiebureeau om klasgenoot uit cel te bevrijden.’(3) Jammer is alleen dat het niet is gelukt en dat het politiebureau nog overeind staat.
Ik lees dat de jongen na zijn verblijf in de cel naar het ouderlijk huis is gebracht. Van daaruit ging hij even naar het ziekenhuis wegens hoofdpijn. Ja er werdfn alcohol en (andere) drugs in zijn bloed aangetroffen (4). Van een aanklacht wegens een specifiek misdrijf dat hij zou hebben begaan, lees ik verder niets. Hij is dus in een politiecel gestopt, niet eens als aanloop van strafvervolging maar als strafmaatregel zelf.
Veel belangrijker dan het gedrag van die ene scholier vind ik de houding van die bestormende anderen. Die lieten twee dingen zien. Solidariteit met hun klasgenoot/mede-feestganger. Directe actie om hem vrij te krijgen. Solidariteit, leidend tot directe actie, dwars tegen orde en gezag in. Een mooie dosis anarchie, uitgerekend in het als zo gezagsgetrouw bekend staande Duitsland. Ik zeg nog maar eens: goed voorbeeld doet goed volgen.
Noten:
1 German school students in Starnberg try to spring teen from cell’, BBC, 26 juli 2019
2 ‘Vijftig Duitse scholieren probeerden klasgenoot uit cel te bevrijden’, Nu.nl, 26 juli 2019
3 ‘Jongeren bestormen Duits politiebureau om klasgenoot uit cel te bevrijden’, NOS, 26 juli 2019
4 Als in noot 1
– Ook verschenen bij Ravotr
