Frankrijk kent momenteel sociale bewegingen zonder precedent. Zo als nu, is het nog nooit geweest. Miljoenen demonstranten gingen de staart op in het hele land, niet alleen in Parijs. Een dergelijke protestbeweging is de afgelopen 30 jaar niet voorgekomen. De kracht van de beweging is, dat alle vakbonden zich voor het verzet verenigd hebben op een gemeenschappelijke verklaring. In de protestbeweging worden niet alleen gepensioneerden gemobiliseerd, de deelnemers zijn van alle generaties. De protesten richten zich met name op het hervormingsplan van Macron van de pensioenen, waarbij de leeftijd waarop je met pensioen gaat wordt verhoogd van 62 jaar naar 64 jaar. Maar achter de acties komen vele andere dingen naar voren, zoals arbeidsvoorwaarden in de bedrijven, de hoogte van de lonen nu met de inflatie en meer in zijn algemeenheid de arbeidsomstandigheden.
De regering Macron lijkt door de protestbewegingen in grote moeilijkheden te komen, maar wil niet wijken. Wat is de volgende etappe in de acties? Op dit moment zijn er vakanties in Frankrijk maar 7 maart wordt de grote krachtmeting. De vakbonden willen een algehele blokkade van Frankrijk en er gaat een stakingsoproep de deur uit voor een algemene staking. Men constateert dat er een grote ongelijkheid in beloning is tussen mannen en vrouwen en daardoor zijn er ook grote verschillen in de pensioenen voor mannen en vrouwen. 8 Maart is de internationale vrouwendag, en vrouwen willen de acties aangrijpen om dit aan de kaak te stellen. 9 maart zijn er dan in alle bedrijven in Frankrijk samenkomsten van arbeiders en samenkomsten van burgers over hoe nu verder.
Probleem is, dat rechts en extreem rechts de meerderheid hebben terwijl links nog geen geloofwaardig alternatief heeft geformuleerd. Maar er is voor het eerst sinds 30 jaar veel hoop, maar ook veel onzekerheid over wat de toekomst gaat brengen. Sommigen zeggen”‘Er zit een beetje mei ´68 in de lucht’. Anderen vergelijken de huidige opstanden in Frankrijk met de Arabische Lente wat ook een brede beweging was rond een concreet thema, dat werd uitgebreid. Slogan in de protestbeweging is o. a. ‘we willen niet langer slaaf zijn van de maatschappij, maar een rechtvaardig deel van de rijkdom’.
Ook speelt op de achtergrond een andere houding ten opzichte van betaalde arbeid. Sommigen willen een vierdaagse werkweek en de COVID pandemie heeft de opvattingen over de organisatie van de arbeid veranderd. Men heeft ontdekt dat men ook vaak thuis kan werken en er is een meningentendens naar mogelijkheden om uit de oude tredmolen van de arbeid te stappen.
Rapportage in de coördinatievergadering van het Europese netwerk van de Euromarsen. Uitwerking Piet van der Lende. Overgenomen van Bijstandsbond
– Uitgelichte afbeelding: By Roland Godefroy – Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=127943623
