Het was geen goede dag voor Trump, gisteren. Dat meen ik al eens eerder geschreven te hebben, maar de gebeurtenissen van gisteren moeten zijn humeur op zijn minst niet verbeterd hebben.
Ten eerste besliste het Supreme Court unaniem(!) dat het Ministerie van Financiën wel degelijk zijn beruchte belastingaangiften aan het Congres dient te overhandigen. Wat het Huis er, voordat de Republikeinen er de leiding overnemen, nog mee kan doen tot begin januari staat te bezien. Dat ze er nog zo weinig tijd voor hebben is een gevolg van het feit dat de rechter in kwestie McFadden er schandalig lang over heeft gedaan deze zaak te behandelen, en dat opperrechter John Roberts de zaak nog een extra keer naar hem terug verwees toen deze al eerder bij het Supreme Court terecht kwam.
Echter, zoals Lawrence O’Donnell hier uitlegt, de Senaat heeft dezelfde rechten als het Huis op deze documenten en kan haar eigen exemplaren ervan opeisen. Volgens O’Donnell zou er met de uitspraak van het Supreme Court geen mogelijkheid meer zijn dat te weigeren. Maar ik vertrouw het Amerikaanse recht wat dat betreft niet helemaal. De wet waar het hier om gaat zegt immers ook eenvoudigweg dat de Amerikaanse belastingdienst die aangiften desgevraagd MOET overhandigen aan het Congres, maar evengoed zijn daar drie jaar overheen gegaan. Ik weet niet of dat soort regelingen in de Nederlandse wet ook bestaan, maar ronduit gekmakend in de Amerikaanse wet is dat men er eindeloze mogelijkheden lijkt te hebben om informatievoorziening aan Justitie te saboteren. Wat het Huis of de Senaat er concreet mee kan of gaat doen moeten we ook afwachten. Het feit dat Attorney General Letitia James van New York de Trump Organization financieel bij de ballen heeft weegt wellicht zwaarder.
Dan heeft gisteren ook Lindsey Graham zeer tegen zijn wil moeten getuigen voor een Grand Jury te Georgia, vanwege zijn telefoontje naar de Secretary of State Brad Raffensperger van die staat, die beweerde door hem onder druk gezet te zijn bepaalde stemmen ongeldig te verklaren. Graham heeft met hand en tand via diverse procedures proberen te voorkomen te moeten getuigen, maar moest er gisteren dan toch aan geloven.
Verder lijkt het erop dat het 11th Circuit Appeals Court genegen is de Special Master in de zaak van de door Trump gestolen geheime documenten in Mar-a-Lago geheel aan de kant te schuiven. Die Special Master, ingesteld door rechter Aileen Cannon, zou volgens Trump eerst eens hebben moeten kijken welke documenten er door het Ministerie van Justitie ingezien mochten worden. Wat volslagen belachelijk is, want die documenten zijn EIGENDOM van het Ministerie. Trump claimde zowel Executive Privilege (het Ministerie IS de uitvoerende macht, dus dat kan helemaal niet) als een persoonlijk recht op die documenten, wat het Executive Privilege weer tegenspreekt. Ook had dat mens van een Cannon zich er om te beginnen naar alle waarschijnlijkheid niet mee mogen bemoeien.
Iets eerder werd trouwens ook nog bekend dat E. Jean Carroll, de schrijfster die beweert tientallen jaren geleden door Donald Trump verkracht te zijn, een nieuwe aanklacht heeft ingediend tegen hem. Dit in het kader van een regeling in de staat New York waarbij slachtoffers van dergelijke misdrijven, als die verjaard zijn, een jaar extra krijgen om alsnog een aanklacht te doen.
Als toetje is bovendien Alvin Bragg, District Attorney te Manhattan, weer wakker geschrokken – nadat hij eerder dit jaar de zaak tegen de Trump Organization (vergelijkbaar met die van Letitia James) had afgeschoten – en heeft aangekondigd verder onderzoek te gaan doen in de zwijggeldaffaire van Stormy Daniels. Trumps voormalige assistent Michael Cohen heeft daarvoor daadwerkelijk in de gevangenis gezeten, dus het lijkt tamelijk absurd dat degene in wiens opdracht hij die betalingen deed er zonder kleerscheuren vanaf zou komen.
(Afbeelding: Videostill uit One on One Laura Ingraham 31 augustus 2020)
