Van een Russische nazi, vluchtverhalen en politieke gevaren

Evstafiev-neo-bolsheviks
Alexander Dolmatov zou allesbehalve een politieke vriend van mij zijn. Zoals ik al vermoedde – je moet een beetje weten wat “oppositie” in de Russische context is – was hij een nazi – van de strekking die men nationaal-bolsjewisten noemt. De nazi’s hadden tot nadat ze aan de macht waren gekomen een arbeideristische “linker”-vleugel. De allerlaatste column van Jan Blokker ging er toevallig/helaas over, hoe de communisten met de nazi’s (een vleugel althans) op de barricaden stonden in Berlijn tegen het Weimarbewind. Antikapitalistische retoriek, arbeidersvriendelijke praat en de wil om te knokken voor De Zaak, les extrèmes se touchent zegt men dan. In Duitsland, waar de Strasser-lijn van de nazi’s weer bovengronds is gekomen eind jaren zeventig, spreekt men van Die linke Leute von Rechts. Dat er verkeer is tussen uiterst links en uiterst rechts illustreerde bijvoorbeeld RAF-(lid)advocaat Horst Mahler die bij de uiterst rechtsen terecht is gekomen.

Ik meen dat JakobJava voor dit soort politieke ontsporingen waarschuwt in zijn reeks over de wedergeboorte van het lompenproletariaat. We beleven strikt genomen nogal gevaarlijke politieke tijden. Het kapitaal komt knarsend in crisistoestand tot bijna-stilstand en politici weten niets beters op te lepelen dan dat er door iedereen ingeleverd moet worden – behoudens uitzonderingen waartoe zij zelf behoren, en dat is het gevaarlijkste: de antidemocratische gezindheid die zij zelf uitstralen kan heel gemakkelijk de straat opkomen.

“Wij zijn de 99%”, het is een gouden leuze, bedacht nota bene door een anarchist, David Graeber (hij wil het geweten doen zijn). Is het naïviteit? Weet u wie “ook” 1% van de bevolking van de Verenigde Staten vormen, globaalgesproken? Graeber hoort er zelf bij. Ik althans voel mij ongemakkelijk bij dit soort antikapitalistische retoriek. Doe maar moeilijke pogingen tot klasseanalyse alstublieft en verdiep u in de realisatie- en circulatieproblemen van het kapitaal. Ik was en ben blij met de Occupy-“beweging” (oxymoron), maar er moet beslist een linkse en intellectueel geschraagde inhoud aan gegeven worden omdat ongericht antikapitalisme spelen met vuur is.

Dit niet geheel terzijde. Waarom vlucht een nazi als Dolmatov naar Nederland? Welnu, over de grens is men niet gek: Nederland heeft waarschijnlijk de bekendste ultrarechtse politicus van Europa die van herfst 2010 tot voorjaar 2012 in het centrum van de macht zat, en wiens gedachtengoed allang gewoon geworden is, zeker in de partij waar hij door gevormd is. In Nederland is het niet bon ton om dit te zeggen, elders weet men het: dit is een paradijsje voor ultrarechts. En dus vlucht een nazi naar Nederland.

Stellen dat de grenzen ruimhartig open moeten voor vluchtelingen impliceert dat ook nazi’s welkom geheten dienen te worden als zij asiel zoeken. Onderdak of steun bieden houdt geen instemming met iemands opvattingen in, ik heb dit hier aan de hand van een persoonlijk voorbeeld geïllustreerd.

Maar Nederland heeft geen ruimhartig toelatingsbeleid. Het is niet eens aan de orde gekomen dat tegen Dolmatov gezegd werd: u kunt hier blijven maar u heeft zich op politiek gebied rustig te houden. Een principe waar Nederland zich ook niet aan houdt. Als het om vluchtelingen gaat uit landen waarvan het bewind de Nederlandse regering niet aanstaat dan wil zo iemand nog wel eens gevierd worden als “mensenrechtenstrijder” in plaats van “terrorist”. Een lijn valt hier niet te trekken. De Koerdische strijdster Nuriye Kesbir moest weg. De vluchteling uit Iran Al-Mansouri wordt op handen gedragen en als een soort president gezien. Iran deugt niet, Turkije wel. Diplomatieke betrekkingen zeggen niet alles. Hoe gevangenen behandeld worden ook niet.

Rusland is vriend en bonte hond naar het uitkomt. Dat het een democratie zonder democraten is kan nauwelijks het punt zijn – Nederland vordert ook al een heel eind die weg op. Er zijn volop business opportunities en daarvoor kun je beter vriendjes zijn met de regering. En als het zo uitkomt ben je dat niet. Rond het vluchtverhaal van nationaal-bolsjewiek Dolmatov wordt steeds meer mist geblazen.
Iemand pleegt niet zomaar zelfmoord. Maar zullen wij het motief ooit weten?

Als u zich wilt verdiepen in het nationaal-bolsjewisme, een site in het Engels (en andere talen) uit die hoek. Ik ben zelf ooit op hun spoor gekomen doordat zij anarchisten als Michail Bakoenin en Lev Tolstoj als Russische helden beschouwen. Op zijn minst merkwaardig en op het eerste gezicht verwarrend.
Andere bronnen zoekt u zelf maar op.

Foto: Mikhail Evstafiev

6 gedachten over “Van een Russische nazi, vluchtverhalen en politieke gevaren”

  1. Goed artikel Arnold, waarvoor dank. Het zijn verwarrende, duistere tijden.
    Veel in je artikel is het waard om op in te gaan, maar ik weet niet goed waar te beginnen. Vast blijven houden aan onze eigen (fatsoens)normen, waarbij we nooit mogen vervallen in dezelfde soort “wraakmodus”.
    Dat is niet zo moeilijk. Gewoon doen en steeds aan blijven denken.

  2. “Ik meen dat JakobJava voor dit soort politieke ontsporingen waarschuwt in zijn reeks over de wedergeboorte van het lompenproletariaat.”

    En hij niet alleen (hoewel ze idd. zeldzaam zijn, dergelijke beschouwingen):
    “Their membership is drawn largely from the disaffected lumpen youth – [….] Their brand of “radicalism” goes beyond the traditional periphery of the organized fascist movement in Russia and appeals to the anti-globalist color-coordinated kiddies who think they’re “anarchists” and are merely a mob longing for a leader, any leader, as long as he’s brazenly nihilistic enough.”
    (http://original.antiwar.com/justin/2006/07/12/russias-fifth-column/)

  3. @3, Joke, bedankt voor de link. Het is overzichtelijk en helder qua structuur.. Heb ik weer iets kunnen leren.

  4. Uit prima vista lezing van je referentie Arnold, heb ik nu de vraag – bedoel je dat Marx een nazi is?

  5. Pingback: Van een Russische nazi, vluchtverhalen en politieke gevaren – Krapuul (Blog) | Asielhonden

Reacties zijn gesloten.