Rolstoel

Tussen het moment van aanvraag en het moment van leveren, kregen vrienden kinderen, raakten anderen aan de drank, zagen we echtscheidingsaktes passeren, begroeven we familieleden en groeide ons kind vijf centimeter

Annemarie Haverkamp heeft vorig jaar juni een rolstoel aangevraagd voor haar zoon Job, bij de gemeente. Deze rolstoel is nu, een jaar later geleverd. Zo’n gemeente waarvan dit domme kabinet vindt dat het wel meer taken op zich kan nemen om te zorgen dat de mensen die hulp nodig hebben in Nederland daar terecht kunnen. Uiteraard zal dit minder kosten, dus als voorschot heeft het kabinet ook besloten dat er minder geld naar toe gaat. Ook het PGB is maar afgeschaft voor bijna iedereen. Eigen broek ophouden heet dat.

Annemarie verheugt zich al op de volgende aanvraag voor haar zoon, bij de gemeente.

Ik krijg er tranen van in mijn ogen.

2 gedachten over “Rolstoel”

  1. Al weer het zoveelste bekende droevige verhaal, buiten de verschrikkelijke bureaucratie waar de gehandicapte en chronisch zieke mee te maken heeft is er dan ook de Wmo, ingesteld om de uitgaven in de Awbz te verminderen, het resultaat is dat er geen landelijke gelijkheid meer is, er zijn gemeenten, vooral vaak kleinere, die zeer snel een beschikking afgeven in andere plaatsen, zie bv boven, moet je dan een jaar of meer wachten, elke gemeente heeft zijn eigen Wmo invulling en je ziet dan ook dat ze daar naar hartenlust in schrappen als ze weer geld te kort hebben, 50% korten op een vervoersvoorziening blazen ze er zo doorheen maar een paar % bezuinigen op sport geeft veel meer problemen met de kiezers, niet moeilijk te raden wie de slachtoffers worden.
    Het gehandicapten beleid moet zo snel mogelijk weer centraal worden geregeld zodat een ieder gelijke voorzieningen, en dan ook het liefst zo snel mogelijk, krijgt.

  2. Gerard d Schreef:

    Al weer het zoveelste bekende droevige verhaal, buiten de verschrikkelijke bureaucratie waar de gehandicapte en chronisch zieke mee te maken heeft is er dan ook de Wmo, ingesteld om de uitgaven in de Awbz te verminderen, het resultaat is dat er geen landelijke gelijkheid meer is, er zijn gemeenten, vooral vaak kleinere, die zeer snel een beschikking afgeven in andere plaatsen, zie bv boven, moet je dan een jaar of meer wachten, elke gemeente heeft zijn eigen Wmo invulling en je ziet dan ook dat ze daar naar hartenlust in schrappen als ze weer geld te kort hebben, 50% korten op een vervoersvoorziening blazen ze er zo doorheen maar een paar % bezuinigen op sport geeft veel meer problemen met de kiezers, niet moeilijk te raden wie de slachtoffers worden.
    Het gehandicapten beleid moet zo snel mogelijk weer centraal worden geregeld zodat een ieder gelijke voorzieningen, en dan ook het liefst zo snel mogelijk, krijgt.

    Inderdaad , dus krijg je in b.v, Den Haag een voorziening ( na wat bezwaarschriftjes en zo ) vaak wel toegewezen , maar in Zaanstad wat inzet op prestigeobjecten in de deelgemeente Zaandam is er weer geen geld voor …

Reacties zijn gesloten.