Raqqa, tot voor kort in de ijzeren greep van Islamitische Staat/ Daesh, is inmiddels ‘bevrijd’. Spijtig genoeg zullen slechts weinigen daarvan genieten: het is een typisch geval van ‘we moesten de stad vernietigen om haar te redden’ in klassieke VS-Vietnamoorlog-stijl. Maar de macht van IS/Daesh is er gebroken. Dat is mooi. Minder mooi is dus de manier waarop, en het dreigende vervolg. Wat een tijdlang doorging voor de Hoofdstad van het Kalifaat dat IS stichtte, is veranderd in een puinhoop waarover gewapende Koerdische en Arabische milities gebundeld in de Syrische Democratische Krachten (SDF) via overweldigende Amerikaanse ‘luchtsteun’ een soort zeggenschap verovert. Dat zal dan wel worden aangeprezen als de ‘bevrijding’ van Raqqa.
De eerste tekenen zijn niet zeer gunstig. “De SDF zegt toe dat ze het bestuur aan civiele autoriteiten overdragen. Maar twee raden hebben gesteld dat ze het recht hebben om de macht over te nemen”. Eén ervan is verbonden aan die SDF. Een ander, “de Raqqa Provinciale Raad (RPC), gesteund door het belangrijkste lichaam van de Syrische oppositie, de Syrische Nationale Coalitie. De RPC beweert een opvolger te zijn van de civiele raad die Raqqa begon te besturen nadat het Vrije Syrische eger en verbonden rebellen de stad uit handen namen van het bewind van Assad”. Intussen heeft de PYD, de organisatie die binnen de SDF opereert, het tactisch gevonden om een levensgroot portret van PKK-leider Öcalan op te hangen. Een Koerdisch nationaal symbool in een overwegend Arabische stad. Het lijkt me een recept voor nieuwe ellende.
Raqqa is vier maanden lang belegerd, aangevallen en vooral eindeloos gebombardeerd door de Verenigde Staten. Doel was: het breken van de greep die IS op de stad had. IS/Daesh oefende in de stad haar theocratische schrikbewind uit, zoals ze dat in Mosul en elders, in grote delen van Syrië en Irak vanaf 2014 deed. Dat schrikbewind was uitermate wreed.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: ravotr
