Voor de activisten van We Reclaim Our Pride zijn de verschillende vormen van onderdrukking niet los van elkaar te zien. Dat de VVD op een boot staat en het Pride-feest zo centraal kan meevieren, betekent eigenlijk dat er tijdens de botenparade bepaalde vormen van vrijheid gevierd kunnen worden terwijl andere groepen door dezelfde feestvierende instituten onderdrukt worden. Dus riepen we: ‘VVD! Hoepel op! Niet-Nor-Maal-Doen!’.
Dit geldt trouwens ook voor de banken en bedrijven die net zo makkelijk een boot konden bemachtigen tijdens de Pride, zoals de ING en Über, terwijl ze ondertussen investeren in wapenhandel, de Dakota Access Pipeline en goedkope arbeid en klimaatvervuiling in de hand werken.
Een ander punt van kritiek was de prijs die betaald moet worden om mee te doen aan de botenparade en de manier waarop besloten wordt wie mee mag doen. Voor daadwerkelijke belangenorganisaties is het vaak veel moeilijker om mee te doen dan voor de grote bedrijven. Vandaar ook dat er door de activisten gejuicht en gezwaaid werd naar de boten die zich daadwerkelijk inzetten voor LHBTQI+bevrijding, net zo hard als dat ze leuzen riepen naar problematische boten. Bijvoorbeeld de Pink Marrakech boot, de 113 zelfmoordpreventieboot, de boten voor transgender personen, drag queens, aids fonds en voor biseksualiteit konden rekenen op solidariteitsbetuigingen.
Eén boot heeft echter niet ons gejuich kunnen halen: de Iraanse boot die mee zou doen werd door de schipper aan de kant gezet. Nadat de Iraanse LHBTQI-ers op de boot aan eis na eis hebben moeten voldoen vanwege zogenaamde veiligheidsredenen en zelfs hadden ingestemd met de verwijdering van enkele deelnemers van de boot, werden zij alsnog stilgelegd. De boot zou ongeschikt zijn om te varen. Dit is de eerste keer dat een boot tijdens Pride op deze manier aan de kant werd gezet, en het is een schandaal dat de stem van de Iraanse LHBTQI-gemeenschap niet gehoord kon worden
– Het hele verhaal bij socialisme.nu
