En als een sociaal Europa nu eens in de steden zou ontstaan? Als de burgemeesters nu eens een nieuw gemeenschapsproject zouden ontwikkelen dat nu door bankiers en middelmatige economisten wordt ondermijnd? Dat is de hoop die in het hedendaagse Spanje opleeft en de rest van Europa zou kunnen inspireren.
In een beknopt maar leerrijk boek maakt Ludovic Lamant, journalist van de onafhankelijke nieuwssite ‘Mediapart’, de balans op van de revolte die Spanje sedert de ‘pleinbezettingen’ van 2011 gekend heeft.
Ter herinnering: na afloop van een grote demonstratie tegen de soberheidspolitiek en de ontaarding van het politieke leven in Spanje, op 15 mei 2011 in Madrid, besloten honderden activisten het plein Puerta del Sol te bezetten om er de hele nacht te discussiëren. Dat was het begin van een burgerbeweging van pleinbezettingen – de ‘Indignados’ of de 15-M – die over heel Spanje navolging kreeg.
De twee slogans die in Madrid het meest gescandeerd werden – ‘Democracia real YA!’ (Echte democratie nu!) en ‘No nos representan’ (Zij vertegenwoordigen ons niet) – drukten de afwijzing van de representatieve democratie uit en een verlangen naar directe democratie, om de lacunes van een verzwakte staat te vullen. Lange tijd was in Spanje de corruptie aangeklaagd vanuit een totale afkeer: ‘Het zijn allemaal dieven! Dat ze oprotten!’ Maar door de 15-M werd deze wanhopige uitroep overstegen door het ontwikkelen van nieuwe praktijken van democratische controle. De vraag was niet langer: wie zijn de dieven? Maar wel: welke democratische controlemechanismen bestaan er? Deze perspectiefwisseling lag aan de basis van de burgerplatformen die momenteel in vele grote steden van Spanje aan de macht zijn.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
