Radio Maggie Internationaal

Profetisch: Bob Dylan, live at the Newport Festival 1965

(Trotskisten hadden de partijopdracht booeee te roepen want Dylan verraadde Het Volk met zijn elektrische gitaren… Je kunt ze op het eind horen)
Geen idee waar dit over gaat, al ken ik het al meer dan 42 jaar, maar “nobody cried when Maggie died”….

Redbone, Maggie – ook profetisch

Als ik veel protestliederen uit die jaren tachtig terughoor nu vandaag merk ik hoe rustig, bijna berustend of geresigneerd ze klinken. Robert Wyatt’s Shipbuilding

door Elvis Costello

Maggie is a bee, stinging everybodieee – Mighty Grynner

De afgelopen jaren heb ik met enige verbazing verhalen aangehoord van mensen in Engeland (vooral het noorden – nog afgezien van Schotland en Wales) die zullen dansen op het graf van Margaret Thatcher. Zij heeft zoveel haat en verdeeldheid gezaaid, en dat voor iemand die bij haar aantreden nota bene het franciscaanse vredesgebed reciteerde [dat zeer zeker niet van Franciscus zelf is, maar dit terzijde]. Een enkeling die zich er op verheugde is er zelf al niet meer bij. Het heeft geen zin maar de gevoelens blijven. En de rechtse staatsgreep die zij in feite voor heel Europa heeft uitgevoerd werkt overal door: zonder Thatcher geen Rutte, Asscher of Wilders – “Tony Blair is mijn grootste verworvenheid”.
En dat er een gerede kans is op eerst-reclame voor een “geprivatiseerd energiebedrijf” of telefoonmaatschappij als je een van de filmpjes aanklikt – van Thatcher zijn we nog lang niet af…

Maar zij is wel op straat weggejaagd…