Het anti-jazzgevoel dat jvdheuvel verwoordt heb ik jaren gehad en gekoesterd. Jazz was voor sukkelaars die de beatrevolutie niet hadden meegemaakt.
Totdat ik er achter kwam dat veel van wat ik goed vond als luisteraar van de relevante stations ook jazz was.
Met als hoogtepunt denk ik het eerste jazzsingletje dat ik ooit gekocht heb (in het algemeen is jazz sinds de jaren vijftig geen singlemuziek meer).
http://www.youtube.com/watch?v=28f-HWkUX70
Play Misty for me…Richard “Groove” Holmes
Of dit nummer, bekend van Nancy Wilson, Marlena Shaw, de Everly Brothers en de 45er van Cannonball Adderley zelf.
http://www.youtube.com/watch?v=A1uFNBnPXik
Mercy mercy mercy
En als je er eenmaal oor voor hebt komt het dan wel goed met die jazz. Al kwam ik nou nooit voor “de jazz” in het jazzcafé, maar vooral omdat het een veel latere sluitingstijd had…
Over Wynonie Harris heb ik “uit de zaal” verraste vragen gekregen, hoewel jazz volop in de hedendaagse “dance”-muziek in samples en als “acid jazz” ingebed is, blijft er ruimte voor verrassingen. Put it back.
Nou, vooruit vanwege veler verzoek, Eddie Harris
http://www.youtube.com/watch?v=gRe-2_mfoFc
Listen here! (live versie)
Ja, met de komst van de bebop leek jazz soms een soort abstractie te worden, in de zin van ‘welke melodieën kun je theoretisch verantwoord over deze akkoordenreeks spelen’, in plaats van iets waar een gemiddeld persoon gewoon fijn naar kon luisteren. Er is wel zoiets als een geoefend oor, en dat maakt wel verschil in wat je prettig vindt om naar te luisteren, maar toch…
Het is jammer dat men in nederland niet genoeg laat horen en te weinig optredens hebt .Denk met enige weemoed terug aan de 60 jaren in antwerpen daar had je heel veel jazz cafe,s met live optredens ,en hier in amsterdam toendertijd de fono bar en de groene callebas naderhand het bimhuis .