De benaming (I)Stanbul of: Stambul is niets anders dan een verbastering van (Con)Stan(tino)Pol. Zoiets als Amsterdam voor: Aemstelredamme. Of “Piter” voor Sint-Petersburg.
Maar de demagoog geeft, zoals bekend, niet om het waarheidsgehalte van zijn slogans. Wilders-vriendin Ajaan Hirsi Ali kreeg in 2006 al de kous op de kop, toen ze op een conferentie in Californië de Europeanen opriep om de Aya Sofia terug te veroveren en veel meer (blanke) kindertjes te gaan maken om de Turkse moslim-tsunami te keren. De Aya Sofia is al lang geen moskee meer (zie hieronder) en het levenspeil in Turkije is inmiddels hoger dan in een aantal oosteuropese EU-landen. Het Turkse kindertal daalt navenant.
Dat alles kan natuurlijk niet verhinderen, dat Geert en zijn radikaal-christelijke ideoloog Kortenoeven hun best blijven doen om de angst voor Zwarte Piet erin te houden. Zo ook weer bij de provocatieve PVV-kamervragen over Turkije van eergisteren. (Beantwoord door Krapuul in: PVVers die Vragen, worden Overgeslagen! – De Roe voor de Volksverlakkers.)
Leerzaam tekstje voor PVV-kamerleden en Wilders-gelovigen over Istanbul
Oorspronkelijk werd de doorgang tussen de Egeïsche- en de Zwarte Zee beheerst door de stad Troje. Op nog niet geheel opgehelderde wijze (zie Homerus: Ilias), wisten een aantal Griekse stammen rond het jaar 900 v.Chr. dit strategische punt te bezetten, te verwoesten en de bevolking uit te moorden dan wel als slaaf mee naar huis te nemen. Voortaan was het Byzantium, een stadje aan de Hellespont, dat de doorgang observeerde. Ruim 1200 jaar later vestigde Constantijn (de Grote) zijn residentie als Romeins Keizer in Byzantium en doopte het om tot Constantinopolis, NL: Constantinopel. Dorpen en stadjes, zoals het tegenwoordige Beyoglu, en een nederzetting aan de Aziatische zijde, werden opgenomen in de groeiende conurbatie.
Keizer Constantijn bevorderde de christianisatie van het Romeinse Rijk vanuit voornamelijk gouvernementele- en veiligheids-overwegingen. Hij bekeerde zich zelf pas op zijn sterfbed tot deze godsdienst. Op het Concilie van Nicaea (een stad dicht bij de ruïnes van Troje in Klein-Azië) dwong hij de ruziënde bisschoppen tot een gedoogakkoord aangaande de inhoud van het Nieuwe Testament en de delen van het Oude Testament die in de Bijbel opgenomen behoorden te worden (in het jaar 325 ongeveer).
Na een groot aantal wederwaardigheden die er hier minder toe doen, ontstond het Byzantijnse Rijk, dat op zijn hoogtepunt een groot deel van het Oostelijke Middellandse Zee-bekken beheerste. De Oosterse- of Orthodoxe variant van het Christendom werd, vaak met geweld, opgelegd aan bevolkingsgroepen in dat gebied.
Met name ook aan de Joden die nog talrijk waren in Palestina en Jeruzalem. De joodse inwoners van Jeruzalem werden verdreven of onder dwang bekeerd. Een belangrijk deel van de huidige Palestijnen, al dan niet christelijk, vormen de nazaten van deze slachtoffers van orthodox-christelijk extemisme en kolonialisme.
Nadat voorgaande Kruistochten de Joden, die sinds de Romeine tijd gevestigd waren in het Rijndal tussen Bazel en Keulen, uitgemoord en naar Zuid-Polen verdreven hadden, vernietigde de Vierde Kruistocht (1204) bijna geheel de stad Constantinopel. Vrouwen werden massaal verkracht door de kruisvaarders. Kerken werden geplunderd. De buit werd verscheept naar Venetië, waar u in, op en rond de San Marco kathedraal nog vele geroofde schatten en kunstwerken uit Constantinopel kunt waarnemen. (Een mooie bron in het Nederlands is hermanboel.eu. Aan diens studie is ook het zegel van de kortstondige keizer-veroveraar Boudewijn ontleend. Deze zette in 1204 het Byzantijnse Keizerrijk om in een Latijns Keizerrijk en verdeelde de bezette gebieden onder zijn onderbevelhebbers en de Venetiaanse Republiek.)
Het verzwakte Constantinopel hield nog stand tot 1453 tegen de Osmaanse Turken. In vergelijking met de moordpartij van 1204, verliep de bezetting van de stad in 1453 nog relatief beschaafd.
Zoals ook bij de Spaanse Reconquista gebruikelijk was (moskeeën omzetten in kerken: Alhambra, enz.), werd de Haghia Sophia aanvankelijk omgebouwd tot moskee. Kerken van allerlei denominaties (grieks-, bulgaars-, servisch-, maronitisch-, armeens- en syrisch-orthodox) bleven echter tot op de dag van vandaag in functie. Het orthodox Patriarchaat behield zijn paleis en bureaux in de stad. Tot op heden, trouwens. Bij besluit van het Parlement van de Turkse Republiek in 1939, werd de Aya Sophia officieel ontwijd als moskee en omgezet in een multireligieus monument, dat door miljoenen toeristen bezocht wordt.
“Istanboel” is dus niets anders dan de lokaal afgeleide naam voor het oude Constantinopel, ongeveer, zoals de Russen steeds “Piter” zijn blijven zeggen voor Leningrad (St. Petersburg).
Istanbul is culturele hoofdstad van Europa in het jaar 2010. Terecht.
Over de herkomst van de naam Istanbul was hier al geschreven.
De naamswijziging was nog zo vers (onder Atatürk) in 1953 dat er een vrolijk plaatje over opgenomen werd door de Canadese Four Lads. De uitdrukking was wel al oud, Istanbul is een van de duizenden plaatsen die onder het seculiere regime van naam moesten veranderen. (Kilisi, kerk of kyzyl, rood, waren bijvoorbeeld taboe, en namen in het Grieks, Koerdisch, Armeens, Arabisch, Aramees etc.).
De plundering namens de joods-christelijke beschavers (die eerst nog even een pogrom in Worms hadden gehouden) was, heb ik laatst vernomen, het begin van de zogenaamde oorspronkelijke accumulatie in West-Europa. Het vierspan op het San Marcoplein getuigt er van.
Dank je Huib. Ik breng dit verhaal al jaren naar voren voor mensen die de povere onderwijs hebben gevolgd. Vooral de christenen die altijd de mond vol hebben over het gevaar van de Islam.
De ” Christelijke” Kruisvaarders hebben eigenhandig de bakermat van het Christendom en de meest ontwikkelde christelijke stad, tevens christelijke beschaving vernietigd in name van de West Europese barbarij. Nu mag Wilders hiermee pronken.