Protestsong du jour: Love me I’m a liberal (Knuffel mij ik ben GroenLinks)

I cried when they shot Medgar Evers
Tears ran down my spine
I cried when they shot Mr. Kennedy
As though I’d lost a father of mine

But Malcolm X got what was coming
He got what he asked for this time
So love me, love me
Love me, I’m a liberal

I go to civil rights rallies
And I put down the old D.A.R.
I love Harry and Sidney and Sammy
I hope every colored boy becomes a star

But don’t talk about revolution
That’s going a little bit too far
So love me, love me
Love me, I’m a liberal

I cheered when Humphrey was chosen
My faith in the system restored
And I’m glad the commies were thrown out
Of the A.F.L. C.I.O. board

I love Puerto Ricans and knee-grows
As long as they don’t move next door
So love me, love me
Love me, I’m a liberal

The people of old Mississippi
Should all hang their heads in shame
I can’t understand how their minds work
What’s the matter don’t they watch Les Crane?

But if you ask me to bus my children
I hope the cops take down your name
So love me, love me
Love me, I’m a liberal

Yes, I read New Republic and Nation
I’ve learned to take every view
You know, I’ve memorized Lerner and Golden
I feel like I’m almost a Jew

But when it comes to times like Korea
There’s no one more red, white and blue
So love me, love me
Love me, I’m a liberal

I vote for the democratic party
They want the U.N. to be strong
I attend all the Pete Seeger concerts
He sure gets me singing those songs

And I’ll send all the money you ask for
But don’t ask me to come on along
So love me, love me
Love me, I’m a liberal

Sure once I was young and impulsive
I wore every conceivable pin
Even went to socialist meetings
Learned all the old union hymns

Ah, but I’ve grown older and wiser
And that’s why I’m turning you in
So love me, love me
Love me, I’m a liberal

[Er zou een versie in het Nederlands en toepasselijk voor het Nederland van nu mogelijk moeten zijn, “Knuffel mij, ik ben Groenlinks” – maar daar moet je voor gaan zitten en dat doe ik dan een andere keer, afgezien van het vereiste dat gedichten dienen te rijpen naast rijmen… De knee-grows was de laatste fase van een woord dat in die vorm minachtend door de zwarte beweging werd afgedaan – hoe goed het gaat in de VS blijkt uit het feit dat “zwart” ook niet meer zo maar kan, verander de woorden in plaats van de toestand].

Phil Ochs, 1966
Keuze naar aanleiding van dit stuk.