Het was een soort anti-mystiek moment zaterdag in de supermarkt in mijn ballingsoord, op de vlucht voor het overheidsgestuurde feest van conformistisch non-conformisme in Amsterdam. Ik keek om mij heen en zag allemaal dezelfde mensen – zelfde kleren, zelfde haardracht, zelfde overduidelijke plannen voor barbecue.
Het stemde mij intens treurig tot dit lied mij te binnen schoot. Eerst de originele plaatopname, Pete Seeger 1963.
De begenadigde schrijfster/componiste van het nummer nam het zelf pas op in 1966 – zij kan niet zingen en doet het met verve. Daar wordt een mens dan weer vrolijk van.
Malvina Reynolds.
