Of: waarom een open podium soms zorgt voor onzin op je website.
In het stukje Het realisme van de SP door Rootman, door ons gepubliceerd na indiening op ons open podium, geeft de auteur zijn visie op de positie van de SP in de discussie omtrent vluchtelingen, immigratie en neo-liberalisme.
Aangezien Krapuul graag het woord geeft aan mensen die er wellicht een andere mening op na houden dan de vaste redactie (wij zijn immers ook maar mensen, en dus niet alwetend,) hebben we ervoor gekozen dit stukje te plaatsen. Dit ondanks het feit dat er gesproken wordt over politiek-correcte knuffel-cultureelmarxisten.
En daar wil ik toch nog het een en ander over kwijt.
Zowel “politieke correctheid” als “cultureel marxisme” zijn namelijk termen die je in iedere serieuze discussie direct diskwalificeren. Het zijn allebei termen die vrijwel uitsluitend gebezigd worden door reactionaire groeperingen, om nuance, empathie en inclusiviteit belachelijk te maken.
Hoewel de oorsprong van het woord politieke correctheid wel degelijk binnen de linkse beweging ligt (het woord werd gepopulariseerd in New Left-kringen, en gebruikt als zelf-kritische satire) is het tegenwoordig nog slechts een stok in handen van de Islamofobe en anderszins racistische types om alle kritiek van buitenaf af te weren. Racisten racistisch noemen wordt bijvoorbeeld regelmatig als politieke correctheid afgeserveerd.
Cultureel-marxistisch is echter een nog veel problematischer term: dit betekent in neo-nazikringen het volgende: “een samenzwering die er op uit is de Westerse beschaving om zeep te helpen door infiltratie van de media, de politiek en de populaire cultuur.”
Infiltratie door wie? Joden en communisten, intellectuelen en hippies.
Met welk doel? De genocide van het blanke ras.
Beide termen worden vooral gebezigd in het kader van de “Culture War,” een Amerikaans verschijnsel waar wij in Europa ook in toenemende mate mee geconfronteerd worden. In deze context zijn het beschuldigen van zowel politieke correctheid als cultureel marxisme tactieken die gebezigd worden door paleoconservatieven en andere samenzweringstheoretici van rechtse tot extreemrechtse snit. En dus niet benamingen die thuishoren in een serieuze bespreking van zaken die gaande zijn binnen de Nederlandse politiek.
