Partij voor de Internationale Solidariteit

‘Proletariërs aller landen, verenigt u!’ Zo luidde ruim anderhalve eeuw geleden de slogan van het Communistisch Manifest van Karl Marx en Friedrich Engels. Wegens allerlei omstandigheden is die samenwerking nog weing geconcretiseerd. Zagen Marx en Engels de opdracht verkeerd in of duurt het proces wat langer dan oorspronkelijk was gedacht? Optie twee is reëler.

Onlangs verschenen er berichten over drie onderwerpen op Krapuul, die mijn gedachten over de slogan opschudden. Ze brachten me tot de slotsom de huidige “linkse” partijen slechts het wachten vertegenwoordigen op het busje dat zo komt, dus nog heel lang niet.

Niet zo

Het eerste bericht betreft de Britse Labour Party. Die heeft voorgesteld het vrij verkeer van personen in Europa te beperken. Niet dat ze daarop enige kans van slagen heeft, maar de intentie is absoluut tegen de geest van de internationale solidariteit van arbeiders. Dat een belangrijke sociaaldemocratische partij zoiets voorstelt, doet de hoop op tenminste solidariteit in Europa de bodem inslaan voor zover het de sociaaldemocratie betreft.

Het tweede bericht gaat over de onontkoombaarheid van grote politieke eenheden. Jan Blommaert analyseerde overtuigend dat kleinere politieke en economische eenheden een bijzonder groot deel van hun macht onherroepelijk kwijt zijn. Barack Obama gaf daar pas weer een mooi voorbeeld van. Hij stelde dat de VS speciale verantwoordelijkheden heeft voor de wereld, omdat die de enige supermacht in de wereld is.

Later Obama referred to the “Snowden disclosures” as he argued that the US “has special responsibilities as the world’s only superpower”. (Guardian)

Als dat betekent dat de Amerikanen zich daarmee het recht toe-eigenen burgers in de rest van de wereld te bespionneren, geeft het iedereen een wrang gevoel. Ze menen het recht te hebben mensenrechten aan hun laars te lappen.

Het derde bericht handelt over de ondergraving van de fundamenten van de rechtsstaat. Ook als iemand niet door de rechter is veroordeeld, kan hij/zij bij verdenking al sancties worden opgelegd. Het voorstel is gedaan door oud-Fortuynist Teeven en krijgt steun van de SP. De SP valt daarmee door de mand als voorvechter van de rechtsstaat. De onderkant van de samenleving verliest bij aantasting van de rechtsspraak sowieso meer dan de elite.

Solidariteit

De berichten liggen weliswaar op verschillende politieke vlakken, maar versterken elkaar. Zo blijken politieke stromingen die zeggen voor de onderkant op te komen opnieuw absoluut onbetrouwbaar. Bovendien worden ze geconfronteerd met de ontwikkeling van grote politieke eenheden, waarop ze niet in het minst een passend antwoord hebben, slechts versleten mantra’s kwelen. Al met al is het broodnodig dat er een politieke partij komt die de internationale solidariteit serieus neemt en universele mensenrechten respecteert. Dit is zelfs een historische noodzaak.

De ontwikkeling van zo’n partij zal moeizaam zijn. Links denkt nog voornamelijk “stalinistisch”. Daarmee doel ik op de idee van ‘socialisme in één land’. Dat idee werkte in de Sovjet-Unie, werkte enigermate in de tijd van de naoorlogse wederopbouw, maar is in het huidige tijdperk van globalisering uitgewerkt. Landen bezitten de economische instrumenten niet meer om adequate maatregelen tegen crises te nemen. Dat begrijpt een groot deel van links niet, het begrijpt niet dat alleen internationale samenwerking kans op tegenwicht aan multinationale ondernemingen biedt. Maar het goede nieuws is dat er een kleine voorhoede op links de ontwikkelingen wel doorheeft. Die gaat zich nu organiseren.

Evolutie

Het wordt een ‘lange mars door de instituties’ om de beroemde zinsnede van Rudi Dutschke aan te halen. In dit geval de instituties van de EU. Wat zeg ik? Aan uitbreiding van instituties is zelfs behoefte. Na de bankenunie, moeten er euro-obligaties en een fiscale unie komen. Links moet daarvoor strijden. Kortom, we moeten het pad van democratisering en federalisering van de EU op.

Het zou dom zijn om van Europese federalisering en democratisering het walhalla te verwachten. Dat is als dromen over het bereiken van het ideaal na een revolutie. Federalisering en democratisering zijn slechts middelen. Het gaat uiteindelijk om een linkse samenleving, een maatschappij met kleine verschillen tussen arm en rijk en die ruime werkgelegenheid als politieke topprioriteit stelt.

Dit alles is vrij vaag. Een paar concrete punten wil ik noemen. Voor ieder EU-land denk ik aan doelstellingen als een minimumloon en een basisinkomen, en een maximale pensioenleeftijd van 65 jaar. Andere punten zijn: opbrengsten van delfstoffen in een Europese pot, onmiddellijke afschaffing van dwangarbeid en legalisering van cannabis. En uiteraard wil de Partij voor de Internationale Solidariteit (PIS) internationaal zijn, in eerste instantie Europees. Een centraal comité bepaalt uiteindelijk het politieke programma.

Opzettelijk ben ik vrij vaag. Er bestaat nog geen politiek programma voor de PIS. Ik wil een open discussie over de mogelijkheden en die niet bij voorbaat aan banden leggen. Bij deze roep ik op tot een studiegroep van een ieder die wil meedenken over het programma van de PIS. Geef in een reactie aan of je wilt meedoen. Daarna kunnen we zien hoe we een en ander verder organiseren.

30 gedachten over “Partij voor de Internationale Solidariteit”

  1. Goed punt: “Links moet daarvoor strijden. Kortom, we moeten het pad van democratisering en federalisering van de EU op.”

    Tijdens de apathie en luigemakzucht van links hebben de neoliberalen de EU overgenomen en antisociaal gemaakt. Nu is het tijd voor verse linkse ideeën om de territoria te herwinnen.

  2. een partij voor internationale solidariteit (IS) is dom.
    Ik wil meer dan solidariteit op internationaal niveau.
    Solidariteit is geen doel op zich maar een hamer waarmee we de bloedzuigende kapitalistische klasse kapot slaan.

  3. @GLO: me dunkt dat je dat toch echt verkeerd om hebt. Het gaat er toch om dat we solidair met elkaar zijn? Het ten gronde brengen van kapitalisme is slechts een bij-effect/middel daartoe.

  4. @GLO & @Laurent: Jullie praten langs elkaar heen. Het begrip solidariteit wordt tegenwoordig vaak ingevuld alsof het een vorm van empathie betreft – met name lieden als Asscher en Hilhorst doen dat, zo van ‘kijk eens wat meer naar elkaar om’. Van oudsher gaat het echter niet om liefdadigheid maar om een recht: in de definitie van Kees Schuyt behelst het ‘niemand mag onder een grens zakken, waaronder een decent bestaan in een vrije maatschappij onmogelijk wordt’. Ook Sjaak lijkt het op die manier op te vatten, want hij noemt het in een adem met de mensenrechten.

  5. @GLO,

    Met je kritiek op doel/middel verwarring heb je een punt. Het gaat om het doel, niet om het middel. Ik denk echter dat internationale solidariteit zowel doel als middel is, net zoals bij democratie. De attitude om te denken in het kader van internationale solidariteit is ook een doel. Dit in tegenstelling tot het individualisme van ikke, ikke, ikke.

  6. @Joke; maar natuurlijk moet het wel verder gaan dan alleen denken van ‘och jee, die arme minderbedeelden toch’ waarna men weer eens een fles open trekt.

  7. Er moet inderdaad een nieuwe arbeiderspartij komen. Maar zo’n partij moet socialistisch zijn en niet sociaal democratisch. De ”Sociaaldemocratische” Partij kende verschillende afsplitsingen, maar die bleken allemaal net zo sociaal democratisch te denken als de SP. Woorden zoals; ”Sterker en Socialer” of ”Menselijker en Socialer” zijn puur sociaal democratisch en worden door PvdA, SP en GroenLinks zo makkelijk gebruikt. Een arbeiderspartij moet woorden gebruiken zoals; ”Socialisme NU” of ”Democratie in de economie”.

    Een arbeiderspartij moet internationaal socialistisch zijn en zich fel keren tegen de neoliberale EU en pleiten voor een socialistisch Europa. De parlementaire democratie zal vervangen worden door een raden-democratie. Daar moet een arbeiderspartij voor strijden. Net zoals de vroegere communistische partijen ( voor de stalinistische degeneratie ) streden voor een raden-republiek. Anders dan de huidige ”Sociaaldemocratische” Partij van Emile Roemer zal een arbeiderspartij zich keren tegen de monarchie en niet meedoen met het sprookje van Oranje!

    Zo’n arbeiderspartij kan de steun van veel mensen winnen. Helaas wordt de opbouw van een nieuw partij lastig. Zeker omdat de werkende klasse nog diep in de ban van de sociaal democratie zit. Revolutionair socialisme krijgt al snel een stalinistisch smaakje als wij praten over een planeconomie en onteigening van de kapitalisten. Meteen denken mensen dan aan Stalin, want dat beeld heeft de bourgeoisie in hun hersenen gepropt tijdens de Koude Oorlog.

    Inderdaad ook kleine verschillen tussen inkomens. Ik persoonlijk ga uit van een minimumloon van 1.500 euro netto en een maximum loon van 5.000 euro netto. Wie niet voor 5.000 euro maximaal wil werken, moet maar oprotten. Want bijna 2/3 van alle Europeanen verdient minder dan 5.000 euro netto in de maand. Misschien wel meer dan 80%. Directie van genationaliseerde bedrijven moeten democratisch gekozen worden door de arbeiders en volledig ten diensten staan van de gemeenschap. Arbeiders-raden zullen daarbij de sleutel-rol spelen in zowel de economie als de politiek. Belangrijk is dat de drang naar geld en winsten, plaats maakt voor een drang naar creativiteit en verbetering van de mens. Dat moet de drijfkracht worden van de mensheid, dan zijn we in staat om grootst te doen!

  8. Jorein, waarom beperken tot “arbeiders”? In alle sectoren bestaat inmiddels loonslavernij. Een vak-arbeider is meestal niet eens zo slecht uit als een ongeschoolde.
    Het gaat erom, dat men zonder onderscheid des persoons in staat moet worden gesteld een fatsoenlijk bestaan te hebben.

  9. Inderdaad Cornelis, ben ik volledig met je eens.
    Maar die federalisering van de EU daar moet ik niets van hebben, veel te grootschalig.

  10. Nog een beleidsidee: van een marktconforme democratie naar een democratie-conforme markt.
    Uiteraard EU-breed. Zoals men misschien weet ben ik sterk voorstander van democratisering en federalisering van de EU.

  11. Of Partij voor Universele Mensen Rechten en Internationale Solidariteit? (PUMRIS)

    helemaal goed.

  12. Ik neem aan dat deze partij internationaal wil ageren, dus moet ook de naam, iig. de afkorting internationaal functioneren.
    Pan-Europese Partij voor de Solidariteit, PEPS?
    Pan-European Party for the Solidarity
    Pan-Europäische Partei für die Solidarität
    Partie pan-Européenne Pour la Solidarité
    Laatste is een beetje krom …

  13. Alle begin is moeilijk, maar één schaap is over dam.

    De naam roept discussie op. Dat lijkt op het eerste gezicht niet wenselijk. Maar aan de andere kant is publiciteit sowieso meegenomen: Er bestaat geen slechte publiciteit, behalve die van je eigen overlijdensadvertentie (Brendan Behan). Over een geschikte naam kunnen we in een later stadium stemmen.

    @su
    We hebben gevochten voor democratie en nu wil je weer terug naar een sterke man?

  14. @Sjaak
    Veelzeggend dat je dat als enig alternatief ziet. Maar nee, ik zie geen heil in leders van welke kracht dan ook.

  15. @Huib, daarmee geef je aan dat de Mondsialisatie eerder door de socialisten uitgevonden is? 🙂

  16. Pingback: Kun je democratie eten, DiEM25? | Krapuul

Reacties zijn gesloten.