Kamer blaast bezoek Turkije af, aldus de Telegraaf, omdat Turkije geen zin heeft in een ontmoeting met Geert Wilders. En heel aardig, principieel standpunt lijkt het op het eerste gezicht. Maar het roept wel een paar vragen op. De Turken moeten maar slikken of stikken. Samen uit samen thuis. We komen met Geert, of we komen niet. Wat een rare package deal is dat? De Turken moeten, als ze met ons willen praten, verplicht naar Geert Wilders luisteren, verplicht een mediarel en een hoop onrust toelaten in hun land. En dat terwijl het volstrekt logisch is dat ze Geert Wilders niet moeten. En ook nog eens hun goed recht.
De vraag is ook: hoe gek moet Wilders het maken voordat we dit idiote standpunt “samen uit samen thuis” loslaten? Nu al wil hij tientallen miljoenen moslims deporteren. Moeten die deportatie-treinen met moslims eerst gaan rijden voordat onze parlementariërs zich gaan afvragen of het misschien een beter idee is om Wilders zo nu en dan thuis te laten?
En de laatste vraag is: waarom laten die zogenaamd principiële kamerleden zich zo voor Wilders’ karretje spannen? Bang?
