11 oktober. Vandaag, zes jaar geleden, overleed mijn vader. Hoewel de scherpe kantjes van de pijn eraf zijn, mis ik hem nog geregeld. Zie ik hem zelfs nog geregeld – iemand op straat die op hem lijkt, dezelfde blik heeft, eenzelfde handgebaar. Meestal gebeurt dat op momenten dat het leven even erg moeilijk is… alsof ik op dat moment een steuntje in mijn rug krijg.Een rebelse vooruitloper was het, die vaker van school getrapt werd dan hij werd toegelaten en die de conservatieve contreien hier shockeerde door één van de eerste hippies te zijn. Toen ik decennia na mijn jeugd terugkeerde naar Ede, merkte ik dat de Samshuijzens hier een reputatie hadden en al heeft mijn opa een keer beweerd dat ik eigenlijk voor een Samshuijzen te weinig dronk, ik denk dat ik de laatste jaren wel m’n best heb gedaan om de Samshuijzen-reputatie van kritische schenenschoppers hoog te houden.
Hij was het, die me het anarchisme bijbracht. Een no-nonsens anarchisme, wars van theorie en oeverloos gezwam. Hij was het, die me leerde om geldgraaiende multinationals en ouwehoerende politici te wantrouwen. Hij was het, die me leerde om wijdverspreide aannames en onvervalst kuddegedrag altijd te begroeten met ‘Oh ja? Hoezo?’.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Dhjana
