Overleden muziekgrootheid du Jour: Maurice White

En nu is dan Maurice White van Earth Wind and Fire overleden, het is echt een vreselijke winter waar het overleden muzikanten betreft. Alweer een van de grootheden van de jaren zeventig. Destijds was ik er beslist geen fan van, dat is pas meer dan tien jaar later gekomen, ik was altijd nogal eenkennig wat muziek betreft.

Tot ergens halverwege jaren tachtig kon ik om te beginnen niet goed tegen blazers. Ik vond het maar een hoop lawaaiïerig getoeter. Maar door een Antilliaanse vriend kwam ik later in aanraking met salsa, en in die ritmische context vond ik het ineens wèl mooi, en via hem kwam ik ook met EWF in aanraking. En ja, dat zijn wel héél knappe arrangementen, die héél knap gespeeld zijn.

Het is zo’n compleet oncoverbare band, EWF. Vind maar eens één blazer die die partijen aankan. Laat staan een hele sectie. En dan een bassist vinden; hetzelfde probleem (Het grootste mirakel van EWF blijft hoe die bassist als zo’n maniak kon rondspringen, hoe hij dat überhaupt een heel optreden volhield trouwens, en tegelijkertijd zo fantastisch kon spelen) en de zang is helemaal onbegonnen werk natuurlijk. En het dan ook nog re-te-strak spelen met zijn allen…

Collega Van der Galiën vindt ze de Eagles van de funk – te glad dus – maar ik als muzikant kan niet anders dan enorme bewondering hebben voor zulk vakmanschap, en ik luister er ook graag naar. Het is beslist geen gitaristenmuziek, maar in het enkele nummer waar je een gitaar kunt onderscheiden is ook die akelig strak gespeeld. Pyt en ik zouden een amusant muziekprogramma kunnen presenteren, waarbij we beurtelings elkaars smaak de grond in zouden boren.

Natuurlijk zijn er de bekende hits, die terecht hits zijn:

 

 

Maar ook dit soort nummers, echt ontzettend knap gedaan:

 

Dit nummer, maar ook de hits gaan door een ontzagwekkend aantal modulaties heen, zonder dat je als luisteraar de draad verliest. Dat is de kunst, blijven verrassen terwijl het tegelijkertijd te volgen blijft voor de luisteraar. Niet heel veel muzikanten kunnen dat, maar Maurice White was er één van.

Hier nog een mooi voorbeeld ervan: