Het is zonder meer de grote verdienste van de samenstellers van ‘Sociale ecologie en politiek’ dat zij via Murray Bookchin een link hebben gelegd tussen het anarchistisch gedachtegoed uit de 19de-eeuw en de renouveau ervan in het begin van deze 21ste eeuw. Bovendien is een figuur als Murray Bookchin iemand die de broodnodige link legt tussen (radicaal) groen en (libertair) rood en daaruit kan een beweging die op zoek is naar een nieuwe grammatica voor links alleen maar zijn voordeel doen.
Sommige theoretische werken komen op hun tijd en sluiten wonderwel aan bij nieuwe tendensen in de maatschappij. Dat gaat zeker ook op voor het recente ‘Sociale ecologie en politiek’ van en over Murray Bookchin. Wat bedoel ik daarmee?
Rond de millenniumwissel werden bewegingen van onderuit nieuw leven ingeblazen. Er is wereldwijd sprake van een fameuze opbloei van breed verspreide, vaak spontane en zeer diverse bottom-up-initiatieven, die zich mee in een nieuw maatschappelijk middenveld installeren. Het zijn Un million de révolutions tranquilles, zoals de Franse journaliste Bénédicte Manier die beweging in haar gelijknamige boek noemt of van die ‘Kleine revoluties’, titel van een van de boeken van de Gentse antropoloog Rik Pinxten, die aanspoort om na te denken en te ontdekken hoeveel initiatieven al op die weg zitten, vaak heel kleinschalig en lokaal.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
