Op zoek naar een nieuwe partij voor 18 maart

De successen van Syriza inspireren, verdienen navolging. Zo heb ik eerder gepleit voor Syriza-NL. Als die er niet is, wat is dan een alternatief? Is het überhaupt zinvol om te gaan stemmen op 18 maart? Wat betreft de tweede vraag antwoord ik met ja en nee. Huh???

Naast verkiezingen voor de Provinciale Staten zijn er nog waterschapsverkiezingen. Die laatste vind ik te technisch voor algemene verkiezingen. Om te kiezen moet je ergens verstand van hebben, anders wordt het gokken. In mijn geval is dat zo met betrekking tot waterschappen. Of een linkse kandidaat of een rechtse de betere oplossingen heeft voor waterbeheer valt niet uit te maken op politieke gronden. Daarom gaat mijn voorkeur uit naar het omvormen van waterschappen tot vrije associaties. Dan kunnen geïnteresseerden – boeren – zich aanmelden voor lidmaatschap en onderling verkiezingen houden.

Oude partijen
De Provinciale Staten zijn politiek zeker belangrijk, vooral omdat die de samenstelling van de Eerste Kamer bepalen. Maar geen van de huidige verkozen partijen bekoort mij. Of ze steunen het huidige neoliberale discours of ze zijn populistisch. Onder populistisch versta ik gemakkelijke, veel kiezers aansprekende oplossingen propageren die evenwel onrealistisch zijn – minder Marokkanen; een soevereine, nationale politiek voeren.

De politiek van partijen is zo goed als niet te veranderen door gewone leden. De partijtop of de leider bepaalt. Het duidelijkst is dat het geval bij de partij Wilders. Maar evengoed speelt het bij andere partijen. Een recent voorbeeldje komt van Sargasso’s Klokwerk bij GroenLinks. Hij had gepleit voor opname van een basisinkomen in het programma. Maar nee: ’toen ik met dergelijke voorstellen in Amsterdam anderhalf jaar terug de programmacommissie in kwam werd ik door van Es op een zijspoor gezet: dat bleek toch één brug te ver.’ En nu is er wat onvrede over de rol van Marijnissen in de SP. Brabantse SP-gedeputeerde Johan van den Hout wil dat hij opstapt. Dat zal op korte termijn niet gebeuren. De SP is Marijnissens kindje en daar houd je immer een oogje op.

Het koersbehoud van oude partijen is logisch. Leden melden zich aan omdat ze in de partijlijn geloven. Hoewel er altijd een zekere bandbreedte is, bepaalt de top het midden. Van onderaf is het onmogelijk de band op te doen schuiven.

Nieuwe partijen
Wil je verandering, dan ontkom je niet aan een nieuwe partij, op misschien een zeldzame uitzondering na. De meest invloedrijke nieuwe partij na WO-II is de partij Wilders. ‘Blonde’ Geert is erin geslaagd het fascisme weer salonfähig te maken. Hij heeft sinds zijn uittreden uit de VVD die partij meer beïnvloed dan tijdens zijn tijd erbinnen. Ondanks zijn VVD-Kamerlidmaatschap was hij niet genoeg topdog om koersbepalend te zijn. Dus zelfs al heb je geen bestuursmacht, dan nog zijn er mogelijkheden tot invloed. De christen-fundamentalistische SGP heeft tegenwoordig warempel meer invloed dan ze de afgelopen eeuw ooit had via het vehikel van de constructieve oppositie.

Voor de aanstaande provinciale verkiezingen zijn er in Noord-Holland vier nieuwe partijen: Hart voor Holland, Multicultureel Plus Partij, Piratenpartij en Vrouwenpartij. Daar maak ik een keuze tussen. Voor nieuwe partijen leg ik de lat evenwel aanzienlijk minder hoog dan voor gevestigde partijen. Want het is bijzonder lastig voor een nieuwe partij om de Provinciale Staten in te komen. Een welwillende bejegening vind ik daarom opportuun.

Viersprong
Hart voor Holland is een verzameling van lokale rechtse partijen. Forza (Fortuynistische Oproep tot Realistische Zakelijke Aanpak) maakt er bijvoorbeeld deel van uit. Daar schieten we niets mee op.
De Multicultureel Plus Partij heeft er paar aantrekkelijke punten. Zo wil men dat de provincie zich verzet tegen windmolens op zee binnen de 12-mijlszone. En als gemeenten, ivm opvang asielzoekers, hulp vragen dan moet de provincie de gemeenten helpen. Maar het programma is te smal, nauwelijks sociaal-economisch overdacht.
De Piratenpartij bestaat al wat langer. Ze is tegen het TTIP. Dat is erg belangrijk voor ons welbevinden en dat van onze dieren. En ze heeft een Europese dimensie, ze denkt over grenzen heen. Tot nog toe vond ik haar losgezongen van sociaal-economische problematiek, maar in haar programma pleit ze nu voor een pilot met een onvoorwaardelijk basisinkomen. Een discussie in de hoogste politieke bestuursorganen over dat topic is hoogst noodzakelijk.
De Vrouwenpartij heeft een basisinkomen als één van haar zes speerpunten. Ook de andere punten kunnen er mee door. Maar een vrouwenpartij vind ik buitensluitend, het lijkt een soort van omgekeerde SGP die tot voor kort alleen mannenbroeders toeliet tot politieke functies.