Op 1 oktober 1972 verhuisde Radio Veronica van 192 naar 538 meter. Van radiostations werden in die tijd nog de golflengten, niet de frequenties, genoemd.
Het reclamekoortje kweelde “Een negen twee vaarwel” maar dead air is er geen ogenblik geweest: een merkwaardig geluidje en dan Man of action van het orkest van Les Reed en de onmiskenbare stem van Tony Allan die het begin van Radio North Sea II aankondigde, op die 192m. Een beetje zoete wraak voor de bomaanslag die helden van Veronica op het zendschip van RNI hadden uitgevoerd – iets wat in de hagiografieën van Veronica maar liever niet genoemd wordt.
RNI II duurde maar kort, het signaal was zwak en blijkbaar stoorde het de hoofdzender op de middengolf op 220m (1367 kHz).
Maar er zat meer in het vat, die eerste oktober.
Op een van de lange actualiteitenprogramma’s van de VPRO was een reportage geweest over het naar Amsterdam versleepte zendschip van Radio Caroline South, de Mi Amigo. Het werd verbouwd tot een zeezendermuseum, het moest er zo levensecht mogelijk uitzien. Niet in de planning was het nieuws dat het schip was uitgevaren, de volle zee op. Het was toch niet de bedoeling dat Caroline vanaf dat schip terugkwam?
Ik hield de golflengte die Two-five-nine werd genoemd wel in de gaten die dag. En verdraaid. Een draaggolf. En de begintonen van dit nummer van Hotlegs, later bekend als 10CC.
You didn’t like it because you didn’t think of it
Het intro werd door Spangles Muldoon toen hij bij RNI werkte als kenwijsje gebruikt. Het was nogal een duidelijke aanwijzing dat Caroline op de Mi Amigo zich ook even meldde die eerste oktober. Spangles (echte naam: Chris Cary) had kort daarvoor nog even wat programma’s gedaan op RNI. Maar je kon aan zijn versprekingen altijd al horen dat zijn hart bij Caroline was.
Dat station zou pas in december echt weer beginnen met vallen en opstaan. Eerdergenoemde Tony Allan werkte er ook, een derde keer ontslagen worden door John de Mol was genoeg voor hem.
De jaren zeventig-Caroline was het station dat met mij meegegroeid was, een lp-station met progressief profiel. De enkele keer dat je er een te populair deuntje kon horen paste dit zelfs wel bij mijn persoonlijke stemming van die dagen – Dancing queen van ABBA, ja.
Met RNI leverde Caroline de soundtrack van activistische jaren. Het zinken van het schip heb ik pas achteraf vernomen, ik verbleef een tijd in Portugal in het voorjaar van 1980. En intussen maakte ik zelf programma’s voor vrije zenders in Amsterdam-Noord.
(Morgen gaan we verder).
– Uitgelichte afbeelding: By Albertoke, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1859537
