Bij Oorlogsdocumentatie dromen ze van humane oorlogen

Voor veel Indische Nederlanders betekende het verlies van Indië het verlies van hun moederland. Zij spreken er schande van dat de anarchistische begindagen van de revolutie – de ‘bersiap-periode’ van ongeveer oktober 1945 tot begin 1946, toen Indonesische bendes zich tegen hen richtten en enkele duizenden doden maakten – in Nederland en Indonesië veelal over het hoofd worden gezien.

Ha, het gebruik van het woord “anarchistisch” belooft al niet veel goeds. Maar ja, de directie van Oorlogsdocumentatie is tegenwoordig in handen bij iemand die eigenlijk nergens van op de hoogte is maar die ongetwijfeld wegens prachtige managementcapaciteiten op die plaats terecht is gekomen.

We moeten ook willen begrijpen wat voor soort oorlog daar werd gevoerd, waarom en hoe deze oorlog mensen ertoe bracht wreedheden te begaan die tot dusver als ‘excessen’ werden betiteld. Maar onze wil tot weten, strekt zich ook uit tot de ‘harde’ feiten: het aantal slachtoffers, het juridisch kader en de daarbij horende terminologie en de vraag wie verantwoordelijk was voor wat.

“Wat voor soort oorlog”… Niet zoiets als de Humanitaire Interventies in Afghanistan of Servië waar het Nederlandse leger zich mee bezig heeft gehouden de afgelopen jaren?
Bij Oorlogsdocumentatie droomt men van Nader Onderzoek naar ’45-’49 in Nederlandsch Oost-Indië dat niet opnieuw bezet wilde worden door Nederlanders na de Japanse bezetting.
Reuze interessant.
Hopelijk worden er van elders dan dit NIOD eens competente onderzoeksters m/v op losgelaten.

3 gedachten over “Bij Oorlogsdocumentatie dromen ze van humane oorlogen”

  1. De schrijvers van dit stuk in VK zijn waarschijnlijk de grootste naivelingen (jammer voor die opgeblazen titels) die er bestaan of zijn ze bezig alvast met bewust feiten verdraaien. Ze zijn blijkbaar niet op de hoogte van de laatste ontwikkelingen van de geschiedenis waarbij onder de term “Humanitaire Oorlog” juist op morele gronden werden de ene na andere oorlogen gevoerd.

    Of zijn de auteurs uit de VK bezizg alvast het morele principe van de “humanitaire oorlog” (Joegoslavie) alvast te ontkennen, want dan blijft over zuiver moorden uit dictatoriale principes.

  2. Natuurlijk is dit ook een zeer gevoelig en beladen onderwerp.

    Ooit had ik een oud-veteraan gesproken die dagenlang taptoe op zijn tv zat te kijken. Hij bezat de grootste collectie, naar eigen zeggen, van die taptoe evenementen en herinnerde zich nostalgisch de “goede oude dagen” toen hij in het leger o.a. In Indonesie had gezeten.

    Zaten we te kijken naar de strake rijen marcherende soldaten en hij vond dat het “toen de echte tijd was”. Vanzelfsprekend had ik de onvoorzichtigheid, jaren geleden, om hem in zijn stroom herinneringen af en toe te onderbreken met de vraag ” Had je je nooit de vraag gesteld van wie oorspronkelijk is die land geweest?”
    Of ” Uit welke standpunt is dit oorlog geweest behalve dat het zuiver koloniaal geweest is?”

    Had ik het niet moeten doen, want ik begreep uit zijn steeds bozer wordende antwoorden, dat hij zich die vragen nooit had gesteld want voor hem belangrijker was om de legerleiding te gehoorzamen en alle bevelen klakkeloos uit te voeren.

    Ik heb hem zeker toen ook geraakt met mijn uiteindelijke opmerking dat ” Zulke uitspraken hebben ze ooit ook in Duitsland gedaan, moet je je nooit vragen stellen?”. Terwijl ik alleen de discussie wou voeren want ik was enorm benieuwd naar de beweegredenen van iemand die een zuiver koloniale oorlog tegen de plaatselijke bevolking gevoerd heeft, zonder enige vraag naar zijn eigen geweten.
    Wat leeft dan in je op zo’n moment? Hoe worden dan de misdaden begaan?

    Uiteindelijk was hij echt boos en voerde dat hij de nodige mannetjes kon opbellen die zorg dragen dat zulke vragen nooit in Nederland gesteld worden. Zijn idool was Raymond Westerling. Wist ik toen niet veel over, maar toen hij begon te dreigen met de mid’s enzovoort heb we afscheid van elkaar genomen.

    Een dergelijk onderzoek blijkt altijd gemakkelijker te gaan als de acterende mensen reeds overleden zijn, want anders klonteren ze in een massa die zich altijd en met alle middelen beschermt.

    Kijk gewoon naar de carrière verloop van de genocidepleger Raymond Westerling.

Reacties zijn gesloten.