Onveiligheidsgevoel is van alle tijden

In het oude Rome stroopten straatbendes de straten af (gelezen in Asterix en Obelix). Als je in de middeleeuwen niet binnen de muren was, als de stadspoorten werden gesloten, had je kans dat je kop van je romp werd gescheiden.

Laatst viel mijn oog op het laatste veiligheidsonderzoek. Maar tik onveiligheidsgevoel in op google en je krijgt vele onderzoeken te zien. En allemaal wijzen ze op hetzelfde. Mensen voelen zich onveiliger, dan het in werkelijkheid is.

Mijn moeder, van inmiddels boven de tachtig, voelt zich ook erg onveilig. Niet dat ze ooit slachtoffer is geweest van diefstal, inbraak of overval, maar vroeger was het gewoon veel veiliger.

Iedere week hebben wij deze discussie wel een keer. Ik vraag haar dan of ze haar jeugd bedoelt. Haar jeugd viel in de jaren 1940-1945, de tijd dat er tussen de 50 en 70 miljoen doden vielen. Of ik vertel de anekdote uit 1978 (33 jaar terug).

Mijn moeder moest ’s avonds mijn zusje halen van een klasseavond. Om eventuele aanvallers direct van repliek te kunnen dienen, had zij een aardappelmesje in haar jaszak en hield het ongezien in haar hand.

Op school aangekomen, wilde de leraar haar een hand geven en per abuis haalde zei haar hand met daarin het mesje tevoorschijn.

“Dat kan allemaal wel zijn, maar toch was het vroeger niet zoals nu!”.

Nee, vroeger wilden ze je pincode niet pikken. Vroeger spoten ze geen gas in je camper als je lag te slapen en je had ook geen Henk Bres die handtekeningen ophaalde voor die duizenden kinderen die iedere dag misbruikt werden.

Maar ben ik niet aan het bagatelliseren? Want ik vind het ook onveiliger dan vroeger. Ik hoorde vroeger nooit over een idioot die het raam van je auto inschoot, of bakstenen van een viaduct gooide. Ik kan me uit mijn jeugd helemaal geen familiedrama’s herinneren en ook geen idioten die op Koninginnedag met hun auto op het publiek inreden.

Er is dus wel degelijk iets veranderd. Dus ook ik kijk als ik moet pinnen over mijn schouder, wie er achter me staat, en sluit alles goed af voordat ik wegga.

Mijn buurman echter, laat als hij naar zijn werk gaat zijn deur openstaan voor de frisse lucht en er is nog nooit iets gestolen.

Mijn zwager sluit zijn auto nooit af. Hij zegt dat als ze iets willen pikken, ze het toch wel doen en zo hoeven ze zijn raam niet in te slaan. Er is nog nooit iets gepikt uit zijn auto.

Dat je je iets onveiliger voelt dan het daadwerkelijk is, zal wel met overlevingsstrategie te maken hebben. Zo blijf je scherp en is de kans dat je overleeft groter.

PS.: Sorry mam. Ik heb u weer genoemd. Mijn moeder wil dat niet, want dat vindt ze onveilig. Ik zal het nu echt niet meer doen.

3 gedachten over “Onveiligheidsgevoel is van alle tijden”

  1. “Er is dus wel degelijk iets veranderd. ”

    Tuurlijk, we leven niet meer in afgelegen dorpjes maar in steeds groter worden steden en de populatie alsmaar blijft groeien. We rijden in auto’s en niet op de rug van een paard, in het geval dat jij je een paard kan permitteren. Vrouwen mogen meepraten in plaats van zwijgen waar de man er bij is enz..enz.
    Hoewel ik ook het altijd veiliger heb gevonden. 🙂

  2. Het onveiligheidsgevoel is inderdaad toegenomen.
    Ik zou niet graag in een buurt willen wonen waar Wilders-aanbidders zitten.
    Ik heb dat ooit meegemaakt (al bestond Wilders toen nog niet)
    Een buurt die letterlijk geterroriseerd werd door mensen die je nu zondermeer tot de Wilders-aanhang kunt rekenen.
    Net zo laf, net zo achterbaks, net zo racistisch en net zo dom.

Reacties zijn gesloten.