Onno Hoes en de promiscuïteit van de Elitaire Orde van Nederland

Nederland wordt als een Rechtstaat gezien. De Rechtstaat is een democratische institutie. Het Burgemeesterschap op zijn beurt is een institutie van de Rechtstaat waarvoor net als voor het uitoefenen van alle andere openbare functies van de Rechtstaat integriteit vereist is, omdat openbare functies van de Rechtstaat een voorbeeldfunctie hebben.

Je nodigt toch niet een boef uit om Minister van Justitie te worden zodat hij zijn maatjes tegen belastende onthullingen zal kunnen gaan beschermen, en je nodigt niet een criminele drugsdealer uit Staatssecretaris van Justitie te worden die eerder alle bestaande wetten heeft doen overtreden door stiekem invoer van tonnen drugs te plegen. Beschaafde landen doen dat niet, of indien ze deze fout begaan proberen ze meteen erna dit te openbaren en deze fouten te herstellen. Het betreft de definitie van Justitie binnen de democratie. Openbare functies zijn het voorbeeld geven hoe de democratie werkt.

Onder de plutocratie is het natuurlijk heel anders. Daar is integriteit geen vereiste omdat van bovenop alles wordt opgelegd.

Onno Hoes is volgens de wet getrouwd. Dit zou hem natuurlijk nooit en te nimmer kunnen beperken om zijn individuele promiscuïteit te verspreiden als een najaarsregenbui, doch hij zit in het openbaar vast aan de vereisten van zijn ambt. Moeilijk hè, indien je lak heb aan integriteit.

Gezien het feit dat Onno Hoes zichzelf als onderdeel van de bestaande Elitaire Orde van Nederland beschouwt en dat werkelijk is, waarbij Burgemeesters (met nadruk op Meesters) altijd totalitair van bovenop worden ingesteld, is hij zeker van mening dat hij zich alles mag permitteren. Wat we allemaal recentelijk hebben kunnen aanschouwen. Als resultaat zijn het imago en integriteit van het ambt geschonden.

Deze situatie wordt telkens weer in stand gehouden door de elitaire groep die de Elitaire Orde in Nederland wil blijven behouden omdat ze democratie, waarbij burgemeesters direct door het volk gekozen worden, zo’n vies woord vinden. Afschuwelijk!