Na een aantal weken intensief aan Occupy deel te hebben genomen, bleef me eigenlijk één belangrijke vraag over: is het mogelijk dat mensen die decennia lang zijn opgegroeid in de terreur van de “vrije” markt de schakeling weer kunnen gaan maken tussen eigenbelang en de belangen van een groep (en vice versa) .
Het viertal plaatsen waar ik mee bezig was in Gelderland, Brabant en bij onze zuiderburen in Gent hadden eigenlijk allemaal hetzelfde probleem: bijna geen mogelijkheid om communicatie op gang te brengen tussen de verschillende deelnemers, met als consequentie een vrijwel stilgevallen “revolutionair” veranderingsproces. Zelfs de meest basale voorwaarden om een groep te kunnen laten ontstaan zoals afspraken maken, mensen er over aan kunnen spreken, plannen maken enzo verder bleken soms moeizaam of onmogelijk. Over het formuleren van doelen is dan uiteraard al helemaal geen consensus meer te bereiken, snel resulterend in het gaan volgen van de grootste schreeuwers of de leukste types die als informele leiders zich al snel en graag wentelen in hun macht.
In Gent zijn wel een aantal goede pogingen waar mensen verder lijken te komen dan de eerste stadia, de wil om te leren is daar erg groot zoals op 29 oktober.
Deze Gentgroep maakt ook bewust gebruik van kennis en ervaring die de Indignados en de 15 mei beweging uit Spanje opdeden tijdens hun pogingen om te komen tot consensus binnen grote bijeenkomsten via een horizontale structuur. Op deze site vind je ook handvattten in .pdf voor een snel te lezen kennis en toepasbare praktijk vanuit de groepsdynamica.
Veel bezoekers van Occupy, ook actieven binnen linkse bewegingen, milieugroepen en de grote groep van goedwillenden, haakten naar mijn idee snel, maar begrijpelijk, af vanwege het onwerkbare en vage samenraapsel Occupy. Dat is nou juist de kracht van de beweging, zeggen velen waaronder (inter)nationale filosofen en allerlei andere wetenschappers, zelf zou ik het voorlopig eerder de zwakte willen noemen. Het “wij zijn één geheel ” is eerder een mantra op zich aan het worden en wellicht zelfs een verhulling van het onvermogen elkaar te vinden in werkbare doelen. Begrijpelijk dat mensen die toch al met linkse politiek bezig waren zich weliswaar “opgeroepen” voelden weer wat intensiever aan de slag te gaan, maar alsjeblieft geen discussie over het feit of een vierkant wiel onder een auto toch niet beter zou kunnen zijn. Of dat je bedrijven toe moet staan reclame te maken voor hun zaakjes en of je die graaiers sowieso wilt gebruiken.
Voor veel linkse mensen zijn die onderwerpen echt een te vermoeiend en al lang gepasseerd station om zich daar nog mee bezig te moeten gaan houden.
De aantrekkingskracht voor een beweging als deze ligt per defintie ook bij verstoten groepen als dak- en thuislozen, (ex) psychiatrische patiënten, verarmden, drugsgebruikers enzovoorts. Zij zijn als eersten de maatschappij uitgedonderd als onnuttigen voor de kapitalistische Grootgraaiers, en hebben nu een gevoel van eenheid met de andere Verworpenen der Aarde. Maar of dit zich zal uiten als een daadwerkelijk Ontwaken door het inzien van gemeenschappelijke belangen, is mijns inziens maar zeer de vraag.
De urgentie om efficiënt te onderzoeken of het mogelijk is deze gemeenschappelijke doelen te vinden en hoe die dan uit te voeren is mijns inziens hoog, wil deze beweging niet inzakken, waarbij de moeilijkheid om direct een goede start te maken door consensus in democratische horizontale structuren te vinden heel moeilijk is, maar niet onuitvoerbaar.
Dit waren in kort bestek mijn eerste indrukken, er valt uiteraard veel méér over te schrijven, maar dat komt later.
Op boublog gisteren deze oproep, LEES HET WERK VAN ANTON PANNEKOEK: http://www.boublog.nl/01/11/2011/bou-is-nog-altijd-bezet/
@1 Ik zal het lezen van Pannekoek zeker niet ontmoedigen. Als ik een beetje schrik van verhalen over ufo’s en aluminiumbombardementen kijk ik hier en dan herleeft mijn hoop.
@2: Arnold:
Bijna onverdraaglijk om geen hoop te blijven houden, gelukkig verplaatsen veel activiteiten zich naar locaties buiten de tentenkampen, naar mijn mening een goede ontwikkeling en zo voorkom je wellicht ook dat gezeur van de media, heb je uiteindelijk helemaal niks aan.
[ Maar in heel Oakland wordt vandaag wel actie gevoerd en een pak vakbonden doen enthousiast mee. “Nee, dit is nog geen echte algemene staking, maar wel de geboorte van een bondgenootschap tussen Occupy en de werknemerswereld ]
[“De haven is absoluut een correct doelwit van het protest. Daar doen de internationale conglomeraten hun zaken”, aldus Mead. “Daar zal de Occupy-beweging zien dat ze een bondgenoot hebben aan ons.”]
[ De mensen achter Occupy Oakland zijn blij met die steun. “Zo kunnen we tonen dat we niet alleen de 99 procent zijn, maar dat de één procent ook geen geld kan verdienen zonder ons”, zegt rapper en activist Raymond Riley.]
http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2011/11/02/van-occupy-wall-street-naar-algemene-staking-in-oakland
Geld verdienen geld verdienen geld verdienen, het blijft maar in mijn kop nadreunen die twee woorden.
Onteigen de onteigenaars – Karl Marx
Eigendom is diefstal – Pierre-Joseph Proudhon
Wat kan een mens meer zeggen…
Ik was gistermiddag bij Occupy in Amsterdam. Een paar uurtjes rondgelopen.
Het viel me op dat het tentenkamp langzamerhand een toeristische attractie aan het worden is. Hippies kijken; zoals vroeger, toen de hippies nog – aan de andere kant van de Bijenkorf – op de Dam sliepen.
Alles is heel goed georganiseerd. Misschien zelfs een beetje te goed, want ik denk dat de werkelijkheid minder prettig is dan wat bij Le Roi Danse lees: “de aantrekkingskracht voor een beweging als deze ligt per definitie ook bij verstoten groepen als dak- en thuislozen, (ex) psychiatrische patiënten, verarmden, drugsgebruikers enzovoorts.” Het Beursplein is wellicht niet zo’n aangename plek voor deze verstotenen, had ik de indruk. Je mag best op een vreemde manier uitgedost zijn, zoals levend kunstwerk Fabiola, maar junks en (ex) psychiatrische patiënten worden geweerd, indien ze zich niet gedragen naar wat ik maar de campingnormen van de rest noem. ’s Nachts de stilte in acht nemen en zo. Niet dat ik daar tegen ben, maar ik denk niet dat je met dergelijke regels een plek wordt voor iedereen.
Er is een Occupy Academy ingesteld, waar elke dag een of twee lezingen worden verzorgd. Door Occupy-vriendelijke deskundigen op allerlei terrein. Hoorde zelf een lezing van een sociale wetenschapster die onderzoek had gedaan naar de Social Forum beweging. Het leuke is dat er in 2004 in Amsterdam ook een Social Forum werd gehouden, in de Beurs. Aan hetzelfde plein, dus. Of was het nu in 2005? Nu ja.
Ben al blij als ik Pannekoek in het Nederlands kan lezen. Op jouw link klikte ik deze aan: http://www.youtube.com/watch?v=zrp-v2tHaDo denkend iets meer te weten te komen. “Aaim u sun of God Ble$$ Amerika” waarna deze link volgde: http://tinyurl.com/3tlzmhh
Solliciteer je naar een trollgolum status of zo?
Als ik het even niet zitten heb ik hier behoefte aan, KEIHARD! http://www.youtube.com/watch?v=8_ofFa50LzY Nou goed? 😆
Arnold J. van der Kluft Schreef:
😆
@5: Arnold:
Inderdaad, ik word er bijna lethargisch van, gelukkig neemt de automatische piloot het dan even over, ik pak mijn rugzakje en struin daarna toch maar weer de betere lezingen en bijeenkomsten af. Ik kan niet anders, het zit in mijn genen, het is leven tussen hoop en wanhoop, mijn perpetuum mobile.