Radiozenders en zelfs programma’s op “gemengde” zenders zijn in de VS gesegregeerd. Ik heb een bevriende collega wel eens gevraagd waarom hij zo’n “wit” programma maakt – en zijn antwoord, en heus, hij is een “goede Amerikaan”, was: Motown hoor je overal wel. “Zwarte” muziek gereduceerd tot Motown en die hoor je overal al. Het wordt niets meer met die VS.
Het is voor menige zwarte artiest in de VS een vreemde gewaarwording (geweest) te merken dat hun vaak obscure plaatjes dansvloerkrakers zijn in (Noord-)Engeland, Wales en Schotland, het land van de Northern Soul (het Northern verwijst dus naar Groot-Brittannië, ik zeg het nog maar eens). Buschauffeurs, lopendebandwerkers krijgen plotseling alsnog centen te zien van zoiets als BUMA/STEMRA omdat ze gedraaid worden, voor de vloer en de lokale radio, aan de overkant van de oceaan.
Ty Karim zal het niet meer meemaken, zij is al tientallen jaren niet meer. Treurig. Haar dochter is leidend vocaliste van de Killer Meters, wel te vinden en redelijk populair op YT. Zomaar een singletje van Ty Karim, 1966 (schatting).
Van de drieduizend pond die dit singletje moet kosten zal haar dochter als erfgename wel niets zien…
(Wat het rechtvaardigt, zo’n prijs om een stukje vinyl te kunnen laten zien dat ook van cd of youtube kan weerklinken, gaat mijn pet te boven).
