Het is niet te geloven dus moet het waar zijn: op deze muziek was je nozem na de oorlog, vooral in de jaren vijftig. De jeugd verwilderde, de organisaties, degelijk geleid door de ouderen en wijzeren, trokken geen aandacht meer, men wenste feestjes met alcoholische versnapering en opwindende muziek en af en toe heel stout het licht uit. Of een plaats waar men wat nadere aandacht aan elkaar kon besteden, afgescheiden van de dansvloer. De muziek van de jeugdrevolte. Is het jazz, meer bepaald swing, is het misschien al rock’n’roll (het is uit 1945), het is niet zo duidelijk, en nu doet het er eigenlijk niet meer toe.
Maar u zou de Degelijke Pers moeten lezen over Lionel Hampton die de opwindende muziek leidde en over de ontspoorde jeugd, om vast te stellen dat er al met al niet zo heel veel verandert. Behalve dan dat degenen die de dienst uitmaken van de generatie na de liefhebbers m/v van deze muziek zijn. Wij schrijven 1945.
Rebop – die titel komt terug in muziek die meer van “mijn tijd” is, en verdomd, er is een filmpje aan verbonden dat Waarachtige Zedenverwildering uitstraalt, VPRO-van-toen-achtige quasi-spontane wildheid, uit 1970. Maar Catch you on the rebop van de Spencer Davis Group is een single uit 1973.
