Wij journalisten zien onszelf graag in onze meest verheven vorm: die van waakhond van de democratie. Via de media krijgt het publiek inzicht in de werking van de macht in de samenleving, en kan zo beoordelen of dat een beetje naar behoren gaat. Dat houdt de instituties scherp, want ze worden gedwongen tot transparantie en zelfreflectie. Het publiek is gebaat bij journalisten die de juiste vragen stellen, zich onafhankelijk opstellen en zich geen zand in de ogen laten strooien.
In een tijd waarin het nieuws via allerlei media de hele dag langs komt denderen, is het prettig als er vakmensen zijn die weten hoe je hoofd- en bijzaken, waarheid en flauwekul, zin en onzin van elkaar kunt onderscheiden. Hoe meer informatie er rondgaat, hoe groter de behoefte aan professionele journalisten die kunnen selecteren, valideren en in relevante context plaatsen. Zo bekeken is er een gouden toekomst voor de journalistiek. Mits de beroepsgroep zelf ook waakt over de normen en waarden van de eigen beroepsuitoefening.
Hella Liefting, vice-voorzitter Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ), maandag in Trouw.
Tja, Hella, daar ligt nog een heel braak terrein dan voor de NVJ, want mijn hemel wat zijn de journalisten afgegleden. Er komt er één met een bericht en de anderen tikken het allemaal over, zonder na te gaan of het wel waar is. Zo wordt het allemaal Telegraaf-rioolisme, alles voor de verkoopcijfers (vandaar dat ook wel eens de term ‘hoernalisten’ wordt gebezigd) en weg met de zuivere berichtgeving! Schijt aan! Verkopen moeten we!
En een behoorlijke zin produceren is ook al te hoog gegrepen.
Arnold J. van der Kluft Schreef:
Moet zijn “En een behoorlijke zin produceren is ook al te oog gegepen” 😛
Grappig he die correctiereacties
Maar Arnold heeft 1 voordeel; hij is editor op de site.
Wat een snelheid. Ik heb even gebruik gemaakt van het prerogatief van den corrector.
En een tikfout is nog altijd iets anders dan een daverende stijlfout.
Arnold J. van der Kluft Schreef:
Het is je vergeven.
Grappig is overigens dat mensen die een discussie niet kunnen “winnen”, vaak teruggrijpen op typefouten om alsnog hun gelijk te halen en dan heel vaak presteren om dan zelf ook type- of stijlvaudu te maken.
Zie http://www.een.be/programmas/basta/internetetiquette
Je ziet het gewoon vooral vaak bij correctie reacties. 😀
Ik vind het Trouw artikel best wel naïef. Nieuws is altijd gekleurd en is dat ook altijd al geweest. Het volkomen “ongekleurde” nieuws, zo dat al mogelijk zou zijn, zou dan ook helemaal geen journalisten behoeven. Zodra er een journalist aan te pas komt, is er sprake van de gewraakte kleuring… Ik betwijfel dus sterk, of nieuws heden ten dage meer naar opinie neigt. Veel eerder zijn zich sommige journalisten er heden ten dage iets beter van bewust…
😉
Nieuws is volstrekt altijd gekleurd alleen heeft het tegenwoordig veelal de verkeerde kleur. Zie onze about pagina.
jvdheuvel Schreef:
Het is verschikkelijk moeilijk om objectief nieuws te brengen.
Een 18-jarige moordenaar blijkt al gauw een “man” te zijn, maar als er onder z’n slachtoffers een leeftijdgenoot te zitten is dat ineens een “jongen”.
In Israél blijken slachtoffers van aanslagen door Palestijnen/Hamas altijd “onschuldige` vrouwen en kinderen te zijn terwijl die kennelijk niet zitten tussen de slachtoffers van de vergeldingsacties jegens de Palestijnen door Israël.
Toen Pien Wiegel (vrouw van….) verongelukte, stond in de krant waar normaal zou staan dat het slachtoffer geen voorrang verleende (en dus min of meer zelf schuldig was aan zijn/haar dood) dat Pien aangereden was door iemand die op een voorrangsweg reed. Die was dus schuldig aan haar dood.
Henk Veldman Schreef:
Het is verschikkelijk moeilijk om objectief nieuws te brengen.
Het is eigenlijk gewoon theoretisch/filosofisch volstrekt onmogelijk. Om iets als nieuws te kunnen definiëren en af te baken van al die feiten, die geen nieuws geacht worden, maakt iemand een keuze en die keuze is al gekleurd…
😉
correctie 11: “bakenen”, niet “baken”, natuurlijk! 😳
MadPride Schreef:
Hoef je je niet voor te schamen hoor. (Ik mompel altijd dat ik m’n gebit niet in de mond heb.)
Ja, maar dan probeer je net iets heel diepzinnigs te zeggen…
(of iets waar je zelf van denkt, dat het diepzinnig is) 😉