Oorlog in Syrië dus. Meer oorlog, want oorlog is het al sinds 2011. Maar nu heeft de VS kans gezien dat vreselijke drama nog een flinke stap verder te escaleren, met levensgevaarlijke risico’s tot ver buiten dat al zo geterroriseerde land. Trump heeft opdracht gegeven tot het afschieten van rond de vijftig Tomahawk kruisraketten op Syrische doelwitten. Komende uren zullen we wel meer horen. Over schade, over gewonden, over doden die door een vorm van magie van burgers omgetoverd zullen zijn in militairen. Het is het nieuws van de dag, en het is bepaald geen nieuws.
De aanleiding? Een misdadige gifgasaanval waarvan niemand – behalve de daders zelf – weet wie er verantwoordelijk voor is. Maar de Amerikaanse president Trump – aanklager, rechter en tegelijk beul, zoals menig Amerikaanse president vóór hem – heeft de Syrische president Assad als schuldige aangewezen, en voert dus vergeldingsaanvallen uit. Daarmee zaaien ze niet alleen dood en verderf. Ze vallen ook een staat aan die zich verbonden heeft met Rusland en Iran. Zonder grootschalige militaire steun van die twee staten was het bewind van Assad allang ten val gebracht, rechtstreeks door de gewapende oppositie, indirect door de staten die deze oppositie steunen: in wisselende en wisselvallige mate Qatar, Saoedi-Arabië, Turkije, VS, om er enkele te noemen, en ja, indirect ook door de restanten van authentiek volksverzet dat echter met de diverse reactionaire strijdgroepen op fatale wijze verstrengeld is geraakt dan wel opzijgeschoven is.
Amerika is dus tot luchtaanvallen overgegaan op deze Russisch/ Iraanse bondgenoot. Volgens de logica van de represailles kan Syrië – en waarom eigenlijk ook niet Iran en/ of Rusland? – nu vergeldingsaanvallen doen op New York. Dat zal niet zo snel gebeuren, zou je denken. Maar het risico op een rechtstreekse botsing tussen de VS en Rusland – tussen de twee grootste kernmogendheden dus – is na deze nacht vol rakettengeweld wel ernstig vergroot.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: ravotr
