Cornelis Vreeswijk is één van onze grote, authentieke troubadours. Nederland had en heeft meer met het zoetsappige gekweel van Boudewijn de Groot en de hilarische bombast van Ramses Shaffy dan met het rauwe realisme van Vreeswijk. Met uitzondering van een korte periode in de jaren ’70 was Vreeswijk in Nederland nooit bijzonder populair, zijn platen flopten hier bijna zonder uitzondering. In Zweden daarentegen was Vreeswijk een grote ster, al mocht een flink deel van zijn songs niet op de radio gedraaid worden omdat ze als ‘aanstootgevend’ werden gezien.
Vreeswijk was uitgesproken links, hij zette liederen van de door Pinochet vermoorde Chileense dichter Victor Jara op de plaat en wijdde in 1973 een – Zweedstalige – lp aan de oorlog in Vietnam. Dat hij het óók opnam voor Veronica, vergeven we hem graag.
In 1985 werd bij Vreeswijk leverkanker geconstateerd, waaraan hij twee jaar later overleed. Pas na zijn dood kreeg hij de erkenning waar hij recht op had. In 2003 werd in zijn geboorteplaats IJmuiden een standbeeld van Vreeswijk onthuld en over zijn roerige, met alcohol doordrenkte leven zijn inmiddels diverse documentaires gemaakt. Het Cornelis Vreeswijk Genootschap houdt de herinnering aan één van onze grootste tekstdichters levend.
