Nederland en de mislukte multi-culti

Sinds het begin van deze eeuw is er in Nederland een manier van praten, discussiëren en denken ingeburgerd waarbij men overdrijving niet schuwt. Men spreekt vanuit de onderbuik en het gevoel. De ratio is ondergeschikt en feiten worden weggewuifd als lastige fruitvliegjes.

Niet alleen politici meten zich deze manier van discussiëren aan, maar ook de gewone man op straat. Want zeg eens eerlijk, wie durft er nog de zogenaamde “oorspronkelijke” bewoner in de volkswijk tegen te spreken als hij zegt dat hij zich niet meer thuis voelt tussen al die “buitenlanders”. Op hun beurt weer lijken Nederlandse jongeren met Marokkaanse ouders zich een slavenmoraal aan te meten, alsof hun ouders nooit een keus hebben gehad en gedwongen zijn om naar dit verderfelijk oord te komen.

Als ik het mag geloven dan is het Nederlandse volk al 40 jaar aan het morren, heeft het volk eigenlijk die multi-culti nooit gewild en is het allemaal de schuld van de linkse politiek. Dat klinkt wel gek, als je bedenkt dat de mensen die nu als een probleem worden gezien vanaf midden jaren ’60 als oplossing werden gezien voor het werkgelegenheidsprobleem. Zoals zo vaak heeft iedereen een mening. Zo ook vicepremier Maxime Verhagen die twee weken geleden zei dat de multiculturele samenleving is mislukt.

Volgens de vicepremier voelen veel Nederlanders zich niet meer thuis in Nederland: ‘Nederland is te veel verwaterd.’

Ik begon me af te vragen of dat wel klopte. Wie zich verdiept in de materie en de werkelijke omvang van de problematiek en ook wat verder terugkijkt dan de laatste eeuwwisseling ontkomt niet aan enige nuance en relativering.

In de eerste plaats heb ik me afgevraagd wat eigenlijk een Nederlander is. Wat is dat nou precies eigenlijk Nederlander zijn? Is het een gevoel? Is een soort binding? Hoe zit het wettelijk? Het blijkt niet voor iedereen altijd even duidelijk, daar ben ik achter gekomen op een forum op het internet. Op mijn vraag wat de anderen onder een Nederlander verstonden en de Nederlandse cultuur kreeg ik het volgende antwoord.

1.Dit is het land van de Nederlanders, zoals Duitsland het land is van de Duitsers, Spanje dat van de Spanjaarden en Turkije dat van de Turken, en dat behoeft uiteraard géén onderbouwing, dus stop dat éérst maar eens onder je(….)

2.INHEEMSE volken en individuen hebben het recht niet te worden onderworpen aan gedwongen assimilatie of vernietiging van hun cultuur.

3.zou zeggen………….pak eens een geschiedenis boek en ga eens lezen. Baan jezelf een weg door het ontstaan van de steden (stadsrechten dateren al van meer dan 1000 jaar geleden), de middeleeuwen, de Gouden Eeuw, de 80-jarige oorlog, de droogleggingen van het land, onze zeehelden, de VOC, de WIC, de Geuzen, de Zilvervloot, de industriële revolutie, de afscheiding van de Vlamingen etc.
Kortom, de lieden die dat deden staan algemeen bekend als ‘de inwoners van de lage landen’ oftewel wat wij nu Nederland noemen.

Nou dat waren de nuttigste tips zal ik maar zeggen. Ik heb het advies van de derde commenter ter harte genomen en ben eens gaan kijken naar de demografische ontwikkelingen van Nederland door de eeuwen heen.

Over wat een Nederlander nou  is, daar kan ik kort en krachtig over zijn. Dat  is namelijk geregeld in de Rijkswet op het Nederlanderschap.

Het woordenboek zegt over de Nederlandse cultuur

Nederlands
Verwijst naar de cultuur van de moderne natie Nederland, of meer algemeen naar culturen die hetzelfde gebied langs de Noordzeekust in Noordwest-Europa hebben bewoond. Wordt ook wel gebruikt voor het gebied dat zich uitstrekte tot in het Middeleeuwse Vlaanderen en delen van Noord- Frankrijk.

Maar laten we eens kijken hoe multicultureel Nederland nou door de eeuwen is geweest en wat blijkt? De ontstaansgeschiedenis van ons land kenmerkt zich door de vele volksverhuizingen vanaf de prehistorie tot de vroege Middeleeuwen. Tussen 1000 en 1500 gaat het wat rustiger met de migratie, maar die is er wel degelijk. Wat te denken van de Lombarden uit Noord- Italië , of de Balten, Dravanten en Zigeuners? Tussen de Hugenoten en de Afrikaanse migranten recenter zijn er nog velen geweest die zich in Nederland kwamen vestigen, omdat ons land altijd bekend stond als een tolerant, veilig en welvarend land. Het hoogte punt van een geschat aantal niet-Nederlanders op de totale bevolking ligt op 11 % halverwege de 17e eeuw en het dieptepunt op zo’n 2% tussen 1850 en 1950. Als men nu naar het percentage vreemdelingen zou kijken dat deel uit maakt van de gehele bevolking dan zou men uitkomen op 10%, bijna evenveel dus als aan het einde van de 17e eeuw.

De belangrijkste categorieën migranten in Nederland zijn de vluchtelingen, trekarbeiders en arbeidsmigranten. Zo zijn er aan het einde van de 16e eeuw veel Vlamingen gevlucht naar de Republiek der Zeven  Provinciën en een eeuw later zochten Franse protestanten hun toevlucht in Nederland vanwege de vervolging door de katholieke Franse koning. Ook joden zijn door de eeuwen heen vervolgd in Europa en hebben hun toevlucht gezocht in Nederland. Kijk naar de welgestelde Portugese, Sefardische joden en later de Aasjkenazische joden uit Midden- en Oost- Europa.

Dat de migratie in de publieke opinie toch als (te) groot wordt ervaren, heeft te maken met de toename in de twee helft van de 20e eeuw. U moet weten dat er rond 1950 2% van de bevolking migrant was. Vanaf de jaren ‘60 kregen we te maken met een toename: Hongaren en Tsjechen als gevolg van Russisch ingrijpen, Joegoslaven tijdens de Balkanoorlog, Afghanen, Irakezen en Afrikanen als gevolg van regionale oorlogen. Maar ook de golf van onafhankelijkheidsverklaringen in de jaren ’50 – ’70 zorgen voor een toestroom van migranten uit voormalige gebieden in het Koninkrijk. Denk maar aan Nederlands-Indiers, Surinamers en Antillianen.

Kortom als je zoal door de eeuwen heen kijkt dan zie je dat Nederland heel wat mensen heeft zien komen en die zijn uiteindelijk gewoon deel uit gaan maken van wat we nu Nederland noemen.  Ze brachten hun gewoontes mee, en zijn uiteindelijk gewoon een deel van wat we de Nederlandse cultuur noemen. Er is immers niemand die raar opkijkt van een synagoge in Nederland, het Nederlands is vol van joodse woorden, het is heel gewoon als je eten haalt bij een Surinaams of Indisch restaurant. Ook die mensen zijn uiteindelijk deel  van Nederland geworden.  Wat Verhagen dus zegt, dat de Multi-culturele samenleving mislukt is, is de grootste onzin. Het lijkt gewoon makkelijker met de wolven mee te huilen, omdat het CDA gewoon van zijn principes af is. Laat meneer Verhagen zich daar eens op focussen en wellicht komt hij erachter wat het christelijke principe verdraagzaamheid betekent.

Bronnen:

Theo Engelen,Van 2 naar 16 miljoen, demografie van Nederland, 1800-nu, Boom, 2009

Redactie, Over Bevolking, demografische ontwikkelingen in Nederland en daarbuiten, 2008

14 gedachten over “Nederland en de mislukte multi-culti”

  1. “U moet weten dat er rond 1950 2% van de bevolking migrant was. ”

    Natuurlijk was dat percentage in 1940 flink hoger .. maar in de tussenliggende jaren is het vorige minderhedenprobleem met Nederlands verraad en Assistentie opgelost door de Duitsers …

  2. Het hoogte punt van een geschat aantal niet-Nederlanders op de totale bevolking ligt op 11 % halverwege de 17e eeuw en het dieptepunt op zo’n 2% tussen 1850 en 1950.

    Het aardige hiervan is dat je echt als ingezetene werd beschouwd als je eenmaal ingezetene was. Dus de voorouders van die 98% “Nederlanders” van tussen 1850 en 1950 waren volop vreemdelingen. De arbeidsimmigranten van de tweede helft van de twintigste eeuw worden tot in de zoveelste generatie als vreemdeling aangeduid. Dat is wel een verschil.
    Inderdaad, Verhagen huilt mee met de wolven – ik ben niet geïnteresseerd in zijn genealogie maar wil er wel wat om verwedden dat er immigranten in zijn voorgeslacht zitten.

    Altijd weer grappig om te zien hoe het duistere volk der Dravanten op allerlei plaatsen opduikt in immigratieoverzichten.
    Het gaat om huursoldaten (“trawanten”) uit Bohemen, die aan het muiten zijn geslagen en die met hun plunderingen de grens van het huidige Nederland naderden (we spreken van midden vijftiende eeuw). Immigratiedeskundige Jan Lucassen heeft hier een heusch volk van gemaakt dat daadwerkelijk weggekruist is in de Nederlandse bevolking. Sindsdien duiken ze in vele overzichten op alsof ze echt bestaan hebben.

    Hetzelfde geldt voor een handjevol slaven uit het Baltische gebied, buitgemaakt bij een van de kruistochten tegen die streken. Kruistochten werden tegen alle ongelovigen georganiseerd in de middeleeuwen, ook tegen Oosteuropeanen dus.
    Ze zijn meegevoerd op kermissen en tenslotte verweesd achtergelaten en weer teruggegaan op eigen gelegenheid. En ze leven dankzij Lucassen voort als heus immigratiegolfje.
    De echte middeleeuwse immigranten waren joden, zigeuners, Lombarden inderdaad en allerhande mensen uit naburige streken. En dan hebben we het echt over respectabele aantallen.
    (De canard is gebaseerd op een juridische dissertatie over de zigeuners in Nederland waarvan – en zo komen de verhalen verder de wereld in – de titel mij nu even ontschoten is).

  3. @2De arbeidsimmigranten van de tweede helft van de twintigste eeuw worden tot in de zoveelste generatie als vreemdeling aangeduid. Dat is wel een verschil.

    Als een migrant zich in Nederland vestigt ziet de overheid het nageslacht ook als allochtoon. Pas als die kinderen weer kinderen krijgen worden ze bij het CBS geregistreerd als autochtoon. Dus technisch gezien zijn die straatschoffies die voor overlast zorgen “echte” Nederlanders. 😀

  4. Het concept van “multicultureel” en dat van “diversiteit”, beide daterend van het begin van de negentiger jaren, heb ik nooit zien zitten. Cultuur is geen statisch iets. Elke bestaande cultuur is multicultureel, want onstaan uit een specifieke-, ja zelfs individuele-, mix van culturen. “Ontstaan ui” is eigenlijk nog te veel gezegd, want de cultuur van een persoon of een groep verrijkt, verdiept, of, dat komt helaas ook voor, verarmt en vervlakt, tijdens zijn leven.
    Hetzelfde kun je van “diversiteit” zeggen.
    Maar de uitspraken van Merkel en van Verhagen over het “mislukte multiculturaliteitsbeleid” worden gelezen als: “mislukte integratie”! En dat is, zoals iedereen weet en wetenschappelijk onderbouwd is, noch in Duitsland, noch in Nederland, het geval. Als je de voortgang van integratie van bij voorbeeld Turken in Dld en NL vergelijkt met die van immigranten uit vroegere perioden (joden, gevluchte Franse protestanten, enz.), dan zie je dat de integratie van de eerstgenoemden binnen 30 jaar verderis gevorderd, dan die van de latergenoemden in 3 eeuwen!
    Dat zou kunnen wijzen op een doorslaand succes van het moderne integratiebeleid.
    Maar dat is niet wat Wilders wil horen.
    Dus…
    😥

  5. Nog even iets over multi-culti passiviteit en integratie-activiteit:
    Wat altijd wordt vergeten, en wat ook in het integratiebeleid wordt verwaarloosd, dat is, dat integratie een tweezijdig proces is: het is niet alleen de nieuwkomer die zich open moet stellen voor wat hij in zijn land van aankomst aantreft, maar ook de andere bevolkingsgroepen voor wat de nieuwkomer meebrengt.
    Daaraan is veel te weinig aandacht besteed. Immers, de bewoner van een achterstandswijk heeft helemaal niet gevraagd om “culturele verrijking”.
    De immigrant wordt beloond voor zijn integratie-inspanning, of, tegenwoordig, gestraft, als hij dat niet genoeg doet. Maar wat hebben Henk en Ingrid te winnen bij aanpassing aan de immigratie? – Ik ken maar een paar voorbeelden, van hoe dat laatste is gelukt en hoe dat goed uitwerkte op integratie, en, niet te vergeten, emancipatie in ruimere zin. – Maar goed, dat is voor een artikel, dat ik echt nog eens gauw hier zal moeten schrijven.

  6. Sjef goed verhaal. In mijn familie zijn er twee mannen geweest die de familiestamboom (moeder- en vaderzijde) hebben uitgeplozen. 1 tak heeft afstammelingen wonen van Amsterdam tot Duinkerken, met een concentratie rond Antwerpen. De andere tak woont al minimaal vanaf 14zoveel in Delfland echter zij hebben vreemdelingen geassimileerd. Onder de voorouders bevonden zich Joden, binnen een protestante familie!, Zweden en manlijke vreemdelingen zonder nadere aanduiding. Kortom een ware meltingpot. Heel leuk om te zien en zeer leerzaam voor de huidige periode.

  7. De hooggeprezen joods-gristelijke cultuur (bedacht na `48) is tenslotte ook multiculti.

  8. De mislukte multi culti.

    Het gaat niet zozeer om de multicult als zodanig, dan wel om het verenigen van de westerse waarden en normen met het met de sharia doordrenkte moslim gedachtegoed.

    Het had beter moeten uitpakken de instroom van gelovigen in Europa waren het niet dat het een voedingsbodem is geworden van de zogenaamde populisten die handig inspelen op de gevoelens van de gewone mensen die zich verdrongen beginnen te voelen.

    Jammer genoeg wil dit grote experiment (waar vooral grote olie maatschappijen garen bij spinnen want het draait om geld) maar niet erg vlotten, en er komt steeds meer verweer vooral van de laaggeschoolden die vaak plaats moeten maken op de werkvloe en de al overvolle woonwijken.

  9. Multicultuur is simplistische borrelpraat. We leven hier in een monocultuur. Iedereen die hier domicilie kiest doet dat omdat het hier beter is. Men komt het land in en past zich aan. De vele culturele elementen samen vormen deze monocultuur. Allen zijn zij verbonden met Art 1 van de Universele rechten van de Mens. De uitzondering hierop zijn de moslims.
    Zij komen uit een andere monocultuur. De islam is repressief in beginsel en daardoor dominant over de westerse normatieve waarden.
    Een moslim kan hier niet integreren zonder de islam geweld aan te doen. Vandaar al het gekrakeel bij de moslims die hier de fundamenten van de samenleving ontzetten. Zoals vrije meningsuiting, vrouwenemancipatie, democratie, geloofsvrijheid. Deze repressieve tolerantie van links, hoe goed bedoeld ook, is niet alleen staatsondermijnend maar ook persoonlijke normatieve beginselen worden geweld aangedaan.. De linkse ‘intellectueel’ is daarmee als een kind met een doos lucifers en het zal, we kennen de moslims inmiddels, geen strovuurtje veroorzaken. Het universele recht van de mens artikel 1 wordt met de mantel der liefde bedekt.

  10. #14 Jan: `Wat is de bron van die ’11%’ als hoogtepunt in halverwege de 17e eeuw?

    Had je eerder moeten zeuren, en niet elf maanden later.

Reacties zijn gesloten.