Het is een constante: bij elke nieuwe verkiezing in Europa worden sociaal-democratische partijen ongeveer gedecimeerd. Bij de jongste verkiezingen in Nederland waren we daar nogmaals getuige van. De PvdA haalde er het slechtste resultaat sinds haar oprichting. Dat is een verlies dat met recht en reden het etiket historisch verdient. Niet alleen vanwege het spectaculaire karakter van het verlies, maar ook omwille van de oorzaken die eraan ten grondslag liggen.
We spoelen even terug naar 2011. De Griekse krant Kathimerini en de TV zender Skai TV peilen samen naar het toekomstig kiesgedrag van de Grieken. Wat blijkt? Slechts vijf procent van de kiezers gaf aan dat de regerende sociaal-democraten van PASOK geschikt te vinden om het land te leiden. De komende jaren zouden de totale neergang inluiden van PASOK. Helemaal verwonderlijk was dat natuurlijk niet. PASOK had mee de schouders gezet onder een hardvochtig besparingsbeleid dat de Griekse bevolking ongemeen hard trof.
Maar het lot van PASOK is geen louter Griekse aangelegenheid. In de jaren na de crisis zijn we getuige geweest van algemene ‘pasokisering’ van de sociaal-democratie. Het patroon is eigenlijk steeds gelijkaardig. Sociaal-democratische, regerende partijen scharen zich mee achter een bezuinigingsbeleid, proberen dat aan de kiezer te verkopen als ‘verantwoordelijkheid nemen’ en worden daar genadeloos voor afgestraft.
Nederland was daar het meest recente voorbeeld van, en de volgende episode van dat scenario zal zich in Frankrijk voltrekken. Hollande is zowat de meest onpopulaire president van het na-oorlogse Frankrijk en de PS wordt gehaat door links én rechts. Vorig jaar werd er maandenlang geprotesteerd en gestaakt tegen de befaamde loi travail, tot de regering-Valls per nooddecreet de wet alsnog door het parlement duwde. Het was een vorm van electorale zelfmoord. Enkele maanden later kondigde Hollande aan dat hij zich niet kandidaat zou stellen voor een tweede ambtstermijn. Zijn poulain Macron stapt uit de PS-regering en probeert het liever met een eigen partij, En marche. Nooit waren de wolken die zich boven de PS opstapelen, donkerder. Een ‘pasokisering’ zoals in Nederland lijkt onafwendbaar.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
