Wim Henneicke was een moedig man. Althans…dat vindt Jacques Tichelaar, de mislukte fractievoorzitter van de Partij van de Arbeid in de Tweede Kamer ten tijde van het kneuzenkabinet Balkenende/Bos en huidig Commissaris van de Koningin in Drenthe. Want wat is er aan de hand?
Afgelopen zaterdag liet Diederik Samsom op het congres van de Partij van de Arbeid weten waar de wereld werkelijk om draait. Namelijk om Diederik Samsom en de beloftes die hij al of niet doet aan een ronduit misdadige club als de VVD van Schreibtischmörder Fred Teeven.
“Ik heb,” zo sprak Diederik Samsom “een belofte gedaan aan de VVD en ik ga die belofte niet breken”. Het ging niet over de mensen die in opperste wanhoop in Nederland hun toevluchtsoord zochten, vervolgens hier vernederd en behandeld worden als misdadigers om dan met de gretige assistentie van de KLM gedeporteerd te worden naar onheilsplekken op de wereld waar ze gerede kans lopen vermoord te worden als ze voor die tijd al niet in een cel door toedoen voor Teevens moordmachine het leven laten. Welnee! De wereld draait om Diederik Samsom en die heeft beloofd de VVD te bevredigen in de enige rechtse hobby die nog overeind staat: de mensenjacht à la Wim Henneicke.
Die misdadige keuze, ervoor kiezen op mensenjacht te gaan met je vunzige vriendjes, dat noemt Jacques Tichelaar, de Commissaris van de Koningin in Drenthe ‘moedig’. Dus, als deze vadsige, volgevreten PvdA-bestuurder consequent is, vindt hij Wim Henneicke – de beruchte jodenjager uit 1942-1943 – ook ‘moedig’. Immers, in plaats van zoals vele anderen, onder wie de helpers van Anne Frank en haar familie, de keuze te maken in verzet te gaan tegen de fascistische bezetters, deed Wim Henneicke de misdadige belofte aan zijn nazi-broodheren zoveel mogelijk joden te vangen in een verschrikkelijke mensenjacht. Net zoals Diederik Samsom aan zijn VVD-broodheren de misdadige belofte heeft gedaan de hedendaagse mensenjagers te helpen bij hun jacht.
Met deze keer als kopgeld niet zeven gulden vijftig per jood, maar het voortbestaan van een regime dat qua verachting jegens mensenlevens al aardig begint te lijken op dat aan wie Henneicke zijn belofte deed. Zo, nu weet u wie uw bestuurders zijn wanneer ze in de avond van de Vierde Mei staan te huichelen over ‘dit nooit weer’. Jacques Tichelaar is één van die mensenverachtende vunzelingen.
Mensen weten allang wie hun bestuurders zijn, het boeit ze niet: de oogkleppen zitten gewoon te lekker. En morgen met z’n allen gezellig één zijn in de onderwerping, monarchisten op de Dam, republikeinen op het Waterlooplein. Wat valt anders te verwachten dan onrecht van een meerderheid die het moet hebben van overheersing, ieder op z’n eigen lullige niveau: de drie-eenheid overheid-bedrijfsleven-media over de brave burger, en die op zijn beurt over de zwervers, werklozen en ‘illegalen’? Kutwereld.