Miko Peled is een schrijver en mensenrechtenactivist. Geboren in Jeruzalem, is hij de zoon van Mattityahu Peled, die als generaal voor Israël vocht in de zesdaagse oorlog (1967) en later een pleitbezorger werd voor de dialoog met de PLO. Onderstaande is de vertaling van een artikel van zijn hand op MintPress van 14 maart 2019.
Sluit goed aan op het artikel van Lode van Oost (de Wereld Morgen), dat ook door Krapuul is overgenomen.
Heksenjacht
De onderdrukking van de vrijheden door de Zionisten gaat verder dan alleen Palestina, vooral als het gaat om de vrijheid van meningsuiting over Israël. Zionistische agenten, gevestigd in machtscentra over de hele wereld, zijn bezig diegenen tot zwijgen te brengen die kritiek op Israël zouden kunnen hebben. Met behulp van een reeks zeer effectieve methoden, zijn ze erin geslaagd wetgeving door wetgevers te laten goedkeuren, belangrijke politieke figuren vals te beschuldigen van het doen van antisemitische uitspraken en het vaststellen van een nieuwe, door zionisten gefabriceerde definitie van wat het betekent om antisemitisch te zijn.
Eerder dit jaar heeft de Senaat van de VS Resolutie S-1 aangenomen die de federale regering het recht geeft om iedereen die oproept om Israël te boycotten, te straffen. Toen afgevaardigde Ilhan Omar (D-MN), een moslimvrouw, het waagde om het patriarchaat, de blanke suprematie en het zionisme uit te dagen en zo het establishment in Washington van zich vervreemdde, werd ze beschuldigd van antisemitisme.
Zoals ik in 2017 en opnieuw in 2018 gerapporteerd heb, is deze verontrustende politieke heksenjacht niet beperkt tot de VS. In het VK worden leden van de Labour Party, waaronder de leider Jeremy Corbyn, al verscheidene jaren aangevallen, met als de nieuwste mikpunten parlementslid Chris Williamson van de Britse Labour Party en journalist Asa Winstanley. Ze zijn de laatsten van een lange lijst van leden van de partij die zijn geschorst vanwege valse beschuldigingen van antisemitisme.
Een campagne om Corbyn ten val te brengen
Israël is doodsbang voor een Corbyn-regering in het Verenigd Koninkrijk en we kunnen verwachten dat niets hen kan stoppen om hem onderuit te halen. De campagne om hem te ondermijnen strekt zich uit tot het ambt van de Israëlische premier. Dit werd duidelijk gemaakt in augustus 2018 toen premier Benjamin Netanyahu van Corbyn een “ondubbelzinnige veroordeling” wenste te ontvangen voor het bijwonen van “een herdenkingsdienst voor de terroristen van het bloedbad in München.” Corbyn was echter niet aanwezig bij een dergelijke herdenking, zoals ik in een gepubliceerd stuk op MintPress News destijds kon aantonen.
De zionistische angst voor Corbyn is het resultaat van zijn levenslange toewijding aan gerechtigheid en zijn niet-aflatende steun voor alle onderdrukte mensen, inclusief de Palestijnen. Hij heeft meer dan eens gezegd, en onlangs nog deze maand, dat het Verenigd Koninkrijk de verkoop van wapens aan Israël moet bevriezen. Aanvallen gericht op Corbyn zijn echter niet genoeg om de klus te klaren. Israël en zijn agenten in het Verenigd Koninkrijk zijn betrokken bij een lastercampagne, waarvan de resultaten te zien zijn in dit rapport dat door de Labour Party werd verspreid en door de BBC werd gepubliceerd.
Het rapport wijst onder meer op:
- 673 klachten van antisemitisme tegen leden van de Labour Party werden ingediend – een woordvoerder van Labour zei dat dit ongeveer 0,1 procent van het lidmaatschap vertegenwoordigde;
- 96 leden werden onmiddellijk geschorst nadat klachten waren ingediend, en nog eens 211 kregen te horen dat ze zouden worden onderzocht;
- 146 leden kregen een eerste waarschuwing en voor 220 zaken was onvoldoende bewijs voor een onderzoek naar de schending van partijregels.
- Van de 307 die waren geschorst of op de hoogte gesteld van een onderzoek, verlieten 44 leden de partij.
Dit zijn klachten die betrekking hebben op leden van de partij. Er werden nog eens 433 klachten ontvangen door de partij die niet over Labour-partijleden gingen. Het is duidelijk dat de campagne door de pro-Israëlische groepen erop gericht is de Labour-partij te overrompelen en, door een spervuur van antisemitisme-beschuldigingen te gebruiken, de val van Corbyn tot stand te brengen.
Jeremy Corbyn is een man die zijn hele carrière tegen racisme en onrecht gestreden heeft. Zijn leiderschap heeft de partij gesterkt, die er in die periode meer dan een half miljoen nieuwe leden heeft bijgekregen. Men moet zich echter afvragen of ergens wordt beweerd dat Corbyn de oorzaak is voor deze plotselinge uitbraak van antisemitisme in de Labour Party. Nogmaals, men kan alleen maar raden dat het de Zionistische bedoeling is om de Labour-partij uit te putten en tot de slotsom brengen dat Corbyn teveel problemen oplevert voor zijn waarde en dus moet worden vervangen voor het welzijn van de partij.
Chris Williamson
Voorbestemd om de nummer twee na Corbyn te zijn, althans in de hoofden van Corbyn-aanhangers, is Williamson niet minder principieel en niet minder een vechter dan Corbyn zelf. Hij is charismatisch en hij en Corbyn zouden een krachtig, vooruitstrevend team van leiders kunnen zijn, daarom moest hij onderuit worden gehaald.
De hoop, zo veronderstelt men, van de pro-Israëlische flank van de Labour Party is dat de huidige plaatsvervanger van Corbyn, Tom Watson – die een fervent zionist is en helemaal geen Corbyn-aanhanger – het overneemt als Corbyn opstapt, of liever gezegd, als Corbyn onderuit wordt gehaald door zionistische diensten die voor Israël werken. Watson, van zijn kant, verzamelt al supporters achter zich in een nieuwe groep die hij heeft gevormd binnen de Labour Party, genaamd “Future Britain.”
Williamson is, net als Corbyn, toegewijd aan het idee om de Labour Party te democratiseren, wat betekent dat de controle over de partij wordt teruggenomen van het partij-establishment en aan de leden gegeven. Combineer dat met zijn pro-Palestijnse opvattingen en hij is het perfecte doelwit voor antisemitisme laster.
Asa Winstanley
Volgens een verslag in de Electronic Intifada, een publicatie waarvoor Asa Winstanley schrijft, is de Labour Party disciplinaire procedures gestart tegen Winstanley, die ook lid is van de partij. Dit werd voor het eerst gepubliceerd door een journalist van de Jewish Chronicle – een zionistische, anti-Palestijnse publicatie. Winstanley is een journalist wiens opvattingen over Palestina helder, compromisloos en nauwkeurig zijn. Ongetwijfeld werd hij op de lijst van leden geplaatst om te worden belasterd en geschorst vanwege zijn degelijke artikelen over Palestina.
Zionistische onderdrukking en brute tactieken tegen het volk van Palestina plus de pogingen om hun aanhangers in de hele wereld te laten zwijgen, zullen niet vanzelf eindigen. Mensen met een geweten dienen voor Palestina op te komen; mensen wier recht op vrije meningsuiting wordt ontkend moeten in opstand komen en samenwerken; er moeten stappen worden genomen om een einde te maken aan de overheersende invloed en automatische legitimiteit die het zionisme en zijn agenten overal ter wereld genieten.
