 |
 |
‘Laten we blij zijn met elkaar! VOC!…Toch?!’ Aldus de normen- en waarden premier die ons land een oorlog insleepte over een mensen verachtende multinational. De VOC is volgens velen iets om trots op te zijn. Zo is ook Michiel de Rover iemand om trots op te zijn, kan als ijkpunt en maatstaf dienen voor hetgeen goed is, lovenswaardig en waard om na te streven is. Tenminste als je Goslinga Wiersma serieus moet nemen.
Het stukje begint al goed. Leest u even met me mee:
“Na de discussie over Zwarte Piet zit er nu een rel aan te komen naar aanleiding van de film over Michiel de Ruyter. Er blijkt alweer een actiecomité te zijn opgericht dat De Ruyter in verband brengt met de slavenhandel. Nu worden we opgeroepen te protesteren tegen de verheerlijking van Holland als handelsnatie in de 17de eeuw, terwijl de slavernij in de film buiten beschouwing blijft.”
In gedachten zie je die kwiebus met een rood hoofdje van machteloze woede over al die linkse raddraaiers die altijd wel weer kans zien een leuk feestje te verpesten met zijn voetje op de grond stampen: ‘eerst dat gezeik van die linkse hufters over ónze traditie van zwarte piet die zé willen afpakken en nou moguh we ook niet al eens meer gesellig naar zo’n lekkere vechtfilm kijkuh..boehooeeeeeeeeeeeeeee’
Dat de kritiek op de verheerlijking van een werkelijk verschrikkelijke figuur iets heel wezenlijks is, gaat over het al of niet onder ogen willen zien van de misdadigheid waaraan Michiel de Rover uit volle overtuiging en met vol enthousiasme heeft meegewerkt en dat door de eeuwen heen aan naar schatting honderdtachtig miljoen mensen (honderdtachtig miljoen!) het leven heeft gekost en waarvan de gevolgen nog steeds merkbaar zijn…Wiersma lijkt het maar gezeik te vinden.
We moeten trots zijn op Michiel de Rover! Net zoals die Jalta-nazi Nanninga ooit Otto Skorzeny de hemel in prees.
Weg met elke vorm van zelfreflectie en elk sprankje normbesef dat uit naam van honderdtachtig miljoen mannen, vrouwen en kinderen en hun nazaten uitschreeuwt: dit kan echt niet!
Als een verplicht nummer – zo van: dan kenne ze me daar tenminste niet over lopuh te zeikuh – zegt Wiersma:
“Laat er geen twijfel over bestaan dat de slavernij als een donkere bladzijde in onze geschiedenis beschouwd moet worden. Er is geen enkele reden om daar trots op te zijn”
om vervolgens de lezer te willen aanpraten dat de mensenhandel nou ook weer niet zo erg is want:
“maar we moeten de slavenhandel wel in historisch perspectief zien. De Ruyter heroverde de slavenforten aan de West-Afrikaanse kust nadat de Engelsen die eerst van de Hollanders hadden overgenomen.
Nou, gelukkig: dat valt dan toch maar weer mooi mee hè. Die verdomde Engelsen ook altijd. ‘Wij’ deugen wel maar het zijn de Engelsen die er een potje van maken. De schuld van ‘de Engelsen’ dus dat ‘wij’ ons wel gedwongen zagen miljoenen en miljarden te verdienen over de lijken van zovelen. Zo zie je maar weer: lekker veel geld verdienen is heus niet altijd leuk om te doen hoor! Fijn dat de slavenhandel en die honderdtachtig miljoen doden mooi op een ander afgeschoven kunnen worden: ‘Ours the glory, theirs the blame.’
Kan ik volgende week zonder enige gewetenswroeging met chips en pinda’s naar een lekkere avonturenfilm kijkuhhhhhhh!
Maar eh..waarom waren die door ‘de Engelsen overgenomen forten’ daar in the first place?
Als uw huis-godwinner van deze voortreffelijke site die als enige zegt waar het op staat kan ik u melden dat bij het volgende de Godwin er gewoon van afspat.
En voor degenen die er zoveel moeite mee hebben: ik verzin de Godwins niet, ik benoem ze slechts.
Wiersma maakt hem en wel als volgt:
De slavenhandel was een winstgevende business en in het Europa van de 17de eeuw heerste de overtuiging dat het blanke ras superieur was aan alle andere rassen. Voor ons is die houding onvoorstelbaar, maar in die tijd was er niemand die de superioriteit van de blanke in twijfel trok. De Ruyter was een kind van zijn tijd en hij handelde in opdracht van de toenmalige bestuurders. Ook bij hem is het nooit opgekomen dat de slavernij onrechtmatig was.
Fijn dat de slavenhandel een winstgevende business was met als verdienmodel mensenroof, mensenhandel, marteling, wederrechtelijke gevangenschap, moord, massamoord en noem het allemaal maar op.
Dat waren ‘Auschwitz’ en de Holocaust nou toevallig net ook: en in het Europa van midden twintigste eeuw heerste er de overtuiging bij velen dat het Arische ras superieur was aan alle andere en in die tijd was er vrijwel niemand die dat in twijfel trok. De SS’ers waaronder de al eerder genoemde Otto Skorzeny die moordend en brandschattend door Europa trokken waren kinderen van hun tijd en handelden in opdracht van hun toenmalige bestuurders. Bij hen is nooit opgekomen dat Babi Yar, Treblinka en Auschwitz iets onrechtmatigs waren. Laat staan dat het moreel volstrekt verwerpelijk is (al schijnt de nieuwe columniste van de Volkskrant te menen dat de nazi’s wel degelijk moreel besef hadden en eigenlijk best wel fatsoenlijk waren).
Een dergelijke manier van redeneren en houding getuigt van een algeheel gebrek aan normbesef. Omdat ‘een ander’ – in Wiersma’s geval zijn die ‘anderen’ de Engelsen – het doet (het niveau van de PVV-tokkies voor zover je over niveau kunt spreken: ‘hullie doen het ook’ en dan het liefst uitgesproken met zo’n toontje vol zelfmedelijden en verongelijktheid) of omdat niemand vragen stelt of protesteert, wil dat niet zeggen dat een en ander dus moreel juist was.
Michiel de Rover deugde van geen kant en het is een bloody fucking shame dat er nog steeds mensen rondlopen die in hem ‘slechts een zeeheld’ zien zoals er ook nog steeds lui volkomen de weg kwijt zijn en Otto Skorzeny super vinden.
Met het ondergraven van het beetje moreel besef dat er in de maatschappij na vijftien jaar haatpropaganda jegens anderen nog over is door moordenaars op een voetstuk te zetten of te romantiseren, faciliteer je fascisme.
Waar mensen hun geschiedenis niet onder ogen willen zien is het een kwestie van tijd eer de misdaden van het verleden herhaald zullen worden.
De Volksche Haat- & Lasterbode heeft daar weer een steentje aan bijgedragen.
