Merkiespijn

Af en toe doet een onbenullig stukje je pijn. Waarom? Weten doe ik het niet zeker. Misschien juist om de onbenulligheid van iemand van wie je mag verwachten dat die slimmere opinies te berde brengt. Ik heb het hier over Judith Merkies. Nooit van gehoord? Waarschijnlijk terecht. Maar ze blijkt europarlementariër voor de PvdA te zijn. En ze schreef op Joop: Laat jongeren weer meedoen.

Het artikel handelt over jeugdwerkloosheid. Dat is op zich een serieus probleem. Maar dat is dan ook zowat het enige van belang wat ze opmerkt. Het begint al met de ondertitel: ”De politiek moet snel maatregelen nemen om te voorkomen dat jeugdwerkloosheid de samenleving ontwricht en de crisis verergert.” Als iemand begint met de politiek, weet je al dat het foute boel is. De politiek bestaat uit tal van stromingen. Sommige interesseert de jeugdwerkloosheid geen bal. Die hebben bijvoorbeeld alleen maar belangstelling voor minderheidje pesten, hetzij moslims, hetzij joden, hetzij homo’s, en ga zo maar door. Als ze had geschreven over een plan van de sociaal-democraten ter bestrijding van de jeugwerkloosheid, was ze al een stuk geloofwaardiger geweest. Dat doet ze niet om de eenvoudige reden dat de sociaal-democratie geen plan heeft. Merkies komt niet verder dan het obligate ‘ervaringen uitwisselen’.

Ik kan me nog voorstellen dat je de jeugdwerkloosheid een belangrijker probleem vindt dan de werkgelegenheid van de bijna gepensioneerden. Jongeren die niet werken, ontwikkelen hun vaardigheden niet of nauwelijks. In de toekomst zullen die vaardigheden waarschijnlijk hoognodig zijn. Dan zou je kunnen pleiten voor een hernieuwde invoering van plannen om ouderen vervroegd met pensioen te laten gaan, zoals de SP onlangs deed. Maar dat doet ze uiteraard niet. De PvdA heeft net ingestemd met een vervroegde invoering van de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd.

Ze herhaalt maar weer eens een oud mantra van de sociaal-democratie over een jeugdwerkloosheidsplan. Die plannen zijn al zo oud als Methusalem en ze hebben nog nooit adequaat gewerkt. De simpele reden daarvoor is dat jeugdwerkloosheid niet los valt te koppelen van de totale werkloosheid. De werkloosheid in Europa is een gevolg van de eurocrisis. Die moet als eerste aangepakt worden. Daarvoor zou de sociaal-democratie een oplossing kunnen geven. Daar kan de kiezer het al dan niet mee eens zijn. Zo ja, dan stemt die voor de sociaal-democratie, zo nee, dan niet. Maar de kiezer heeft die keuze niet eens. De sociaal-democratie is intern hopeloos verdeeld over Europa. Er bestaat geen plan.

Merkies leidt met haar epistel over jeugdwerkloosheid vooral de aandacht af van de echte problematiek. Misschien ben ik daar het meest boos over.