Macht in Brussel

Gisteren werd gestemd in het Europarlement, het enige democratische orgaan van de Europese Unie, over een resolutie waarmee men af wil van het heen en weer reizen tussen Straatsburg en Brussel. Dit is al jaren onderwerp van gesprek en geliefkoosd voorbeeld om de EU als verkwistend monster voor te stellen. Momenteel gaat het EP hier niet over; die bevoegdheid ligt bij de Raad van Europa en daarmee bij de regeringen of regeringsleiders van de aangesloten landen. Het EP eist dus nu de bevoegdheid op om zelf te beslissen over die ene standplaats van het parlement. Bijna driekwart van het EP stemde voor de resolutie. De PVV en FPÖ stemden tegen, want het zou betekenen dat het EP meer macht zou krijgen en dat wil men niet. Men vond dat de beslissing door de Raad zou moeten worden genomen, zoals nu al het geval is. Bovendien is men immers tegen de Europese Unie en tegen het Europarlement. Want een Nederlander bestaat wel maar een Europeaan niet, zo denkt men.

Door tegen de resolutie te stemmen stemt men feitelijk voor het handhaven van het heen en weer reizen tussen Brussel en Straatsburg.  De Fransen, met uitzondering van de Groenen, stemden en bloc ook tegen de resolutie. Net als een aantal verdwaalde Duitse christendemocraten. In de Nederlandse media werd vol ingezet op de hilariteit dat de Europarlementariërs van de PVV tegen hun eigen standpunten hadden gestemd. Zij, Elsevier en de aanhangers gingen vervolgens vol op het orgel om te bewijzen dat het bericht dat de PVV voor het verhuiscircus zou zijn niet waar was. Ze zijn immers tegen het Europarlement, verhuizing naar Brussel zou uit de resolutie zijn geschrapt, de PVV heeft altijd gelijk, etc.. We weten allemaal dat veranderingen soms veel tijd kosten en niet vanzelf gaan. De bewijslast van de PVV beperkt zich tot uitspraken van de eigen Europarlementariërs. Het is namelijk al lang bekend dat de overgrote meerderheid van het EP voor Brussel als enige zetel voor het enige democratische instituut binnen de EU is.

Mij lijkt een Europarlement met verregaande bevoegdheden (wetgeving, controle) een prima zaak in een wereld waar grenzen vervagen. Maar ja, wat als je geen volksvertegenwoordiging wilt die etnische, religieuze en culturele of zelfs commerciële belangen overstijgt? Dan beweer je dat het allemaal niet deugt en laat je je kiezen als volksvertegenwoordiger om voortdurend te roepen dat het niet deugt en dus weg moet. Een volksvertegenwoordiging die niet alleen uit heuse Nederlanders bestaat, die hun verzonnen identiteit braaf van buiten hebben geleerd, heeft simpelweg geen bestaansrecht. Dat betekent in hun wereld dat je alleen legitiem bent wanneer je identiek aan henzelf bent. Islam hoort volgens hen hier niet thuis, dus moslims ook niet. Zwarte Piet hoort hier wel thuis, maar een neger die zeurt over Zwarte Piet weer niet. Ondanks dat je in beginsel tegen vakbonden en een verantwoordelijke overheid en tegen sociale en publieke voorzieningen bent kun je mensen laten geloven dat je tegen bezuinigen op zorg bent.

Het is een merkwaardige wereld met veel domheid, rancune, gescheld en verwijten. Men strijdt ook tegen ‘de elite’ en ziet zichzelf als de enige hoop voor een ongewisse toekomst. Dat racisten en antisemieten zich daartoe aangesproken voelen zien zij slechts als voetnoot en wie leest er nou een voetnoot? Je moet tegenwoordig een asociale grondhouding en agressieve hokjesgeest respecteren van mensen, die willen dat jij verdwijnt omdat jij volgens hen hier niet thuishoort. Hun roep om zogenaamde soevereiniteit is niets anders dan ordinaire vreemdelingenhaat met een sektarisch sausje, want een Nederlander is een kwestie van definiëren en Wilders c.s. kondigen regelmatig aan tot de laatste man te zullen doorvechten tegen de oprukkende horden uit het oosten. Het enige dat de PVV met hun tegenstem heeft bereikt is dat zij opnieuw demonstreerden tegen democratie te zijn. Democratie is voor de PVV slechts een middel om de democratische rechtsstaat te saboteren en mensen tegen elkaar op te stoken.